[RPG] World of Hogwarts

Volledige naam:
Dana James
Leeftijd:
17 jaar
Schooljaar en afdeling:
Dana zit in schooljaar zeven, en hoort bij de afdeling Huffelpuf.
Bloedlijn:
Dana is een halfbloed, haar moeder is tovenaar en heeft Zweinstein afgerond, eveneens op de afdeling Huffelpuf, maar haar vader is een dreuzel. Weliswaar met veel interesse voor tovenarij, hij staat er voor open net als iedereen in hun omgeving en zou graag willen leren toveren. Helaas is Dana's vader niet geschonken met de gave, het is voor hem dan ook onmogelijk iets te toveren.
Rijkdom:
Dana’s familie is redelijk arm. Haar ouders hebben altijd keihard moeten werken voor hun geld, en ze hebben het niet breed. Ze doen er alles aan om Dana zo goed mogelijk te onderwijzen, dat lukt dan ook goed. Dana wilde graag naar Zweinstein, ze vindt het namelijk leuk om haar toverkunsten beter onder controle leren te houden. Zelf wil ze later graag gaan onderwijzen, maar haar ouders willen liever dat ze na Zweinstein iets gaat doen waar ze in ieder geval veel mee verdient.
Innerlijk:
Dana is een vriendelijk meisje met vooral veel begrip en geduld voor anderen. Ze zal haar beste vrienden en familie altijd verdedigen en met haar grote grijsblauwe kijkers kan ze meer duidelijk maken dan met woorden. Dana is nog maar 18, maar heeft al veel verliefdheden gehad en is dan ook best snel onder de indruk van mensen. Dana is heel erg slim en haalt dan ook goede cijfers voor praktisch alle vakken. Het leukste vak vindt ze kruidenkunde, het minst leuke vindt ze gedaanteverwisseling. Dana houdt namelijk niet van geheimen en voor haar valt andere gedaantes aannemen daar onder.
Uiterlijk:
Dana heeft rood haar en zoals al gezegd grijsblauwe ogen. De vorm van Dana's mooie gezicht doet veel (jongens)monden openvallen. Ze is ongeveer 1.77 lang en is goed in proportie. Ze heeft redelijk lange benen en is heel slank.
Toverstok:
Dana’s toverstok is van eikenhout gemaakt. Bij de stamboom van haar moeder is dat een traditie geworden; de familie Donira (familie van haar moeder's kant) heeft een magische boom, gelegen in Engeland, waar zij de toverstokken van maken. De kern van Dana’s toverstok bestaat uit het haar van de staart van een eenhoorn. De stok was voor de familie erg duur, voornamelijk door de kern, maar is van redelijk goede kwaliteit wat bevorderend is voor Dana’s leerproces. De toverstok is rond de 23 centimeter lang. De stok is niet erg buigbaar. Eerst wilde Dana een stok van Olivander, maar doordat dat te duur was hebben ze het toch niet gedaan.
Extraheden:
Dana heeft een speciaal soort talent. Ze blinkt namelijk uit in kruidenkunde. Al toen ze op haar elfde op Zweinstein arriveerde, en haar eerste les kruidenkunde volgde merkte men dat ze bijzonder goed kon aanvoelen hoe ze moest omgaan met planten en spreuken over planten.

Verder heeft Dana een rossige uil die ze voor haar elfde verjaardag -als cadeau voor naar Zweinstein- heeft gekregen. De uil brengt haar post en dergelijke, maar is ook haar steunpunt als ze heimwee heeft.

“Have you ever had that feeling that there was someone inside your head, listening to your thoughts?”

Algemene Informatie

Volledige naam: Nigel Colbie
Geslacht: Mannelijk.
Geboorte Jaar: 16 februari (1974) 1980 (zeventien jaar, al is hij eigenlijk zes jaar ouder)
Bloedzuiverheid: Halfbloed.
Loyaliteit: De heer van het duister.
Woonplaats: York – in het verleden.
Nationaliteit: Brits, Groot-Brittannië.
Afdeling: Zwadderich

Uiterlijk

Uiterlijk (beschrijving): Nigel is best klein, mager en ongelofelijk bleek. Hetgeen waar hij echter geluk mee heeft, is dat zijn lichaam sneller spieren aanmaakt dan lichaamsvet. Hij is niet bepaald sterk, en heeft een porseleinen huid. Zijn kaaklijn is zogezegd perfect gevormd, en hij heeft zalmroze lippen – waarvan de onderlip vaak hangt als een rozenblad wanneer hij een bedenkelijke gezichtsuitdrukking op zijn gelaat heeft. Fel blauwe ogen zijn hetgeen wat vaak de aandacht trekt bij anderen, en hij heeft donkerbruin tot zwart haar.
Stemgeluid: Kalm, soms mompelend, vaak emotieloos. Kan stem echter wel met een rauw randje verheffen. Sterk Brits accent.



Innerlijk

Nigel is vaak koud, kil, afstandelijk, emotieloos en obsessief - maar vaak ook juist heel charmant. Het is bij hem heel erg moeilijk om zijn gevoelens om te schakelen, daarom is hij vaak gevoelloos - een gevolg van zijn emotieloosheid is zijn Borderline-persoonlijkheidsstoornis én zijn slechte, zware opvoeding van zijn vader. Een lugubere uitstraling is op zijn bleke gelaat gekerfd en zijn fel blauwe ogen staren vaak obsessief of juist wazig voor zich uit. Toch kan hij overkomen als beleefd en hoffelijk. Hij is in staat genegenheid te tonen naar anderen, maar hij zal niet snel hechten aan meer dan zijn doelen. Hij zou bijvoorbeeld degene vermoorden waar hij het meest van houdt als hij dat zou moeten, zonder enige spijt. Ondanks het feit dat hij aseksueel is – althans, dat denkt hij op het moment, hij ziet geen nut in het hebben van een relatie – kan hij ongelofelijk charmant zijn, iets wat hij soms tegen je zou gaan gebruiken om bijvoorbeeld wat te weten te komen. De enige personen die hij ooit heeft liefgehad zijn Alex (zijn compagnon met wie hij zijn waanzin deelde) en zijn moeder. Het feit dat hij een vreselijke leugenaar is wordt hem soms nogal hard op de hart gedrukt, maar hij werkt eraan. Hij toon vaak weinig interesse in mensen waar hij geen bruikbaarheid inziet, en zal juist obsessief overkomen bij mensen waar hij wel wat bruikbaars inziet. Zo heeft hij een zwak voor de intelligentie van een ander, en smacht hij ernaar om gebruikt te worden. Hij ziet zichzelf altijd onderaan de ladder wanneer hij tegen je opkijkt, en verlangd naar een drager – gezien hij zichzelf ziet als een wapen. Het wapen dat hij eens van Alex was. Verder is hij een ster in het manipuleren van anderen, ongelofelijk intelligent en heerst er een sluwheid om hem heen die vaak een verwarring veroorzaakt bij anderen.

Extra: Nigel heeft psychopathische gedachtes, emotionele instabiliteit (Borderline-persoonlijkheidsstoornis) en een aangeboren psychische stoornis genoemd: schizoïde persoonlijkheidsstoornis. Verder heeft hij - zoals is te zien in zijn verleden - eenmalig gedaan aan necrofilie en incest. Ook heeft hij al meerdere moorden gepleegd, maar nog nooit doormiddel van toverkunst.
Desondanks hij een ongelofelijk slechte atleet is, is hij aardig goed in vliegen - dan heb ik het dus niet over Zwerkbal - en hij heeft een aardig uithoudingsvermogen als het om rennen gaat. Verder heeft hij een zwarte kat vernoemd naar zijn hond Luther, en heeft hij een Eurasian Arends uil - zijn postuil.



“Who’s the enemy now?”



Overig

Toverstok: Hawthorn, Dragon heartstring, 15 inch
Specialiteiten: Anatomie, kennis in geschiedenis, dreuzelkunde, literatuur, ontleden, mythologie, heling, bezweringen, toverdranken, balsemen, leren, Latijn.



Verleden

Nigel zijn vader was de directeur van een geheime gemeenschap die gelinkt was aan de Ridder Tempelieren en eeuwen oude toverkunst. Voor Nigel zijn geboorte is er met de start van de gemeenschap een oud ritueel uitgevoerd, dat gedateerd is uit de twaalfde eeuw. Toen Nigel werd geboren, werd hij per direct op worden gevoed als een hoogbegaafd en beleefd kind. Het duurde niet lang of zijn ouders besefte dat Nigel niet was zoals elk andere jongen. Hij werd geboren met een psychische stoornis genoemd schizoïde persoonlijkheidsstoornis. Na mate Nigel oude werd, hij alsmaar afstandelijker ging doen en hij zichzelf probeerde af te sluiten van de buitenwereld, werd zijn vader langzaam gefrustreerd. Opgekropte woede een frustraties zorgden ervoor dat hij op een dag knapte, en vanaf dat moment begon hij zowel zijn vrouw als zijn zoon Nigel te mishandelen. Nigel zijn moeder (een dreuzel) was de enige persoon die dicht bij hem in de buurt wist te komen. De enige persoon waarmee hij voorheen zijn gevoelens durfde te delen. Nigel had zicht in zijn achterhoofd jaren lang aan de geschiedenis van de Ridder Tempelieren vastgeklemd, en doen hij zich op zijn elfde bewust werd van zijn speciale gave – iets dat zijn vader zo lang mogelijk geheim had proberen te houden – kwam de obsessie voor zwarte kunsten er ook nog bij. Hij had zich laten verdoezelen met de fabels over Lord Sidon, de tempelier die wilde trouwen met zijn vrouw Maraclea – die uiteindelijk stierf voordat ze konden huwen. Lord Sidon was zo gekweld door zijn verlies, dat hij een paar dagen na de begrafenis terug kwam en de liefde bedreef met het levenloze lichaam van zijn vrouw. Negen maanden later kwam hij terug, en kwam hij erachter dat de overblijfselen waren verplaatst. Haar hoofd was geplaatst onder de bekken, zittend op de top van haar dijbenen die waren gekruist. Een stem in zijn hoofd beval hem de schedel te bewaken met zijn leven gezien dat de brenger zou zijn van alle duistere macht en het eeuwige leven. Gezien Nigel zo obsessief was, geloofde hij dat verhaal sterk – en aangezien hij geen vrienden had, beschouwde hij dus zijn bloedeigen moeder als zijn Maraclea.

Zijn vader had Nigel jaren lang verboden magie te gebruiken, en had hem gemeld dat hij niet naar Zweinstein mocht gaan indien hij eindelijk zijn vader eindelijk trots zou maken. Gezien zijn moeder toch het beste voor hem wilde, liet ze hem over springen naar verscheidene kostscholen wat paste bij zijn stoornis.
Toen Nigel zich op zijn laatste kostschool had gevestigd, had hij al snel een mentale klik met zijn kamergenoot. Ondanks dat Nigel zichzelf altijd afstootte van omliggende personen, voelde hij zichzelf juist gigantisch aangetrokken tot de persoon die hij nu onwillig had ontmoet – maar dat was dan ook om een bepaalde reden. Alex – zijn toenmalige kamergenoot – bleek een verwant te zijn van de tempelieren bloedlijn waar Nigel zichzelf zo in verdiepte. Zijn obsessie wakkerde als maar aan, en dringend begon hij mentale contact te zoeken met zijn klasgenoot. Nigel had altijd al een vage fascinatie gehad in alles dat dood was, in het menselijk lichaam, balsemen, ontleden, mythologie, geschiedenis. En gezien de charme en de intelligentie die Alex bij zich droeg zo stimulerend was, wilde Nigel er alles aan doen om Alex aan zijn kant te krijgen – wetende dat hij zijn verloren soulmate was. Hij geloofde stellig dat ze samen één waren. Een ziel gesplitst en verdeeld in twee lichamen. Alex moest niets van hem hebben, en stootte hem meerdere malen met geweld af. Fysieke maar ook mentale geweld. Het vage was dat juist dat Nigel stimuleerde om door te gaan, en op een gegeven moment ging het zelfs zo ver dat hij personen begon te vermoorden. Personen die Alex liefwaren zoals zijn beste vriend Josh, en zijn toenmalige vriendin Susan. Na die fabels over een Maraclea – een oude Tempelier genaamd heer Sidon die vlak na de begravenis van zijn vrouw (Maraclea) terug kwam om met het dode lichaam de liefde te bedrijven – de kans op het eeuwige leven, een verbintenis, de speelkaart, een oude genootschap, Jack, een schoppen en meerde moorden was het zover. Op een avond scheef Nigel een brief naar zijn minnaar (Alex), meldend dat hij hem wilde ontmoeten bij hem thuis gezien hij hem iets belangrijks moest laten zien, en ging het fout – al denkt Nigel nog steeds van niet.

Nigel zijn vader trof die avond Nigel en zijn vrouw in bed, samen, nauwelijks gekleed – denkend aan het ergste, en uit woede en frustratie pakte de man zijn jachtgeweer, richtend op zijn vrouw, brullend om een verklaring. Zijn vader had foto’s in de kelder gevonden, de plek waar Nigel zijn “kantoortje” had – de plek waar hij dieren opzette. De plek waar hij organen en dergelijke op sterk water had staan (hij wilde later chirurg worden). Het waren foto’s van zijn vrouw, liggend in bed. Foto’s die men zou beschouwen als onschuldige pornografie – gezien ze haar kleding nog droeg, maar er invalshoeken waren gebruikt die ertoe wezen dat het om pornografie ging, Het waren foto’s die Nigel had gemaakt van zijn eigen moeder. Nigel zijn moeder had geen idee waar het over ging. Nog nooit had ze de foto’s van haarzelf gezien, en huilend smeekte ze om Nigel voor een verklaring – een verklaring die hij niet gaf gezien hij bang en verward was. Zijn vader bulderde harder, dreigde haar neer te schieten met het geweer dat hij angstvallig dichtbij haar lichaam hield. En voordat ze het wisten was er een kogel recht door het borst van de vrouw gegaan, iets dat niet de bedoeling was geweest. Nigel zijn vader was door zijn knieën gegaan. In kritieke toestand aan het bed gaan zitten, hopend dat zijn vrouw nog in leven zou zijn. Maar ze was dood. Op dat moment kwam Alex de kamer binnen gerent, verward, in shock. En aan het gebrek aan emoties was Nigel uit het bed opgestaan en had hij Alex begroet – met een vernauwd glimlach weliswaar. Uit onzekerheid en twijfels greep Alex het pistool van de grond, richtend op Nigel terwijl hij vroeg wat er aan de hand was. Ondanks dat Nigel zijn vader zijn zoon haatte, nam hij het op dat moment op voor zijn zoon – niet willend dat hij nog een familielid zou verliezen – en door die onverwachtse handeling werd ook zijn Nigel zijn vader om het leven gebracht. Ditmaal door zijn compagnon Alex. Nigel leek er echter niet om te rouwen. Hij geloofde stellig dat dit een teken was van een offer, dat het nodig was voordat Alex en Nigel samen het eeuwige leven zouden krijgen, en prees Alex zelfs voor zijn daden. Die nacht nog had Nigel de lichamen van zijn ouders uitgelepeld, en gebalsemd zodat ze langer houdbaar zouden blijven gezien hij de lichamen moest bewaren om een reden – althans, het lichaam van zijn moeder. Net zoals heer Sidon had gedaan in de twaalfde eeuw, kwam had Nigel die nacht met het dode lichaam van zijn moeder de liefde bedreven, en dacht hij zo dat zij de brenger van alle macht zou worden wanneer hij na negen maanden terug zou komen bij het lichaam. Echter is dat nooit gebeurd. Toen Nigel en Alex die nacht in de tuin stonden om de organen van Nigel zijn ouders te verbrandden, kwam Alex erachter wat Nigel met het lichaam van zijn moeder had gedaan, en bulderde hij dat hij gestoord was en dat hij er niet meer mee door wilde gaan. Alex vertrok, waarna Nigel na een aantal minuten met het jachtgeweer van zijn vader achter hem aankwam, commanderend dat hij niet zo moest zeuren en terug moest komen om hun missie te voldoen. Na een woest gevecht tussen de twee op een treinspoor had Nigel even de dood in de ogen gekeken, maar was hij achteraf niet degene die de kogel in het hoofd had opgevangen. Het was Alex die in het hoofd was geschoten, en nu was ook de andere persoon waar Nigel enigszins nog om gaf overleden.



Heden

Nigel was blij dat hij zich nu kon verschuilen in Zweinstein. Ondanks hij het een enorm slechte school vond, had hij daar wel zo zijn groepje waarbij hij zich makkelijk kon vermengen, maar liefde tonen bleef nog altijd moeilijk. Hij beweerde dat hij zijn vader nog had. Dat zijn vader een hoge rang had en vele taken uitvoerde in het buitenland. Maar als het waren had hij helemaal niemand meer. Hij was vrijwel alleen op de wereld, en het was hem nooit gelukt om het hoofd van zijn moeder mee te nemen na de negen maanden – gezien de lichamen na een tijd waren ontdekt. Nigel had zich doormiddel van toverkunst uit het verse geheugen van de detectives gewist, samen met de herinneringen aan zijn ouders zodat als het ware niemand meer af zou weten van hun bestaan. Heel spijtig natuurlijk, maar gezien Nigel zijn aandoening was hij niet in staat zulke emoties te voelen en te tonen. Dat ging allemaal veel verder dan hij aan kon. Gezien hij al van kleins af aan snakte naar opperste macht zoals de Tempeliers eens hadden in 1209, besloot hij volgeling te worden van Voldemort na mate hij de heftige – maar zeer fascinerende – verhalen over hem had gehoord. Het had een tijd geduurd voordat hij in zijn eentje alles had uit weten te vogelen, maar goed. Aangezien hij zeventien was toen hij eindelijk naar Zweinstein wist te gaan (zes jaar geleden), heeft hij magie gebruikt om zichzelf zes jaar te verjongen. Hij was altijd al hoogbegaafd geweest, en gezien hij dus zes jaar jonger is geworden heeft hij dat nuttig kunnen besteden in de jaren op Zweinstein – want de kennis die hij op zijn 17e tot beschikking had bleef hem altijd bij, ook na de verjongingsspreuk. Zo heeft Nigel nog altijd alle jaren op Zweinstein weten te volgen vanaf de voorgeschreven leeftijd, en heeft hij de kennis weten op te slokken in de loop der jaren terwijl hij werd verzorgd door peetouders die beide over magie beschikten maar zelf nooit kinderen konden krijgen. Als het ware dus een soort adoptie. Nigel praat echter nooit over zijn peetouders, en heeft de inmiddels ook zo goed als verlaten. Nog een enkele keer in de zoveel tijd komt hij hen opzoeken.
Nu is Nigel echter druk bezig met zijn “lidmaatschap” bij de duistere heer. Zijn obsessie voor de Tempeliers is inmiddels al gedeeltelijk verstreken – al blijft het altijd nog in zijn achterhoofd rustten – en terwijl zijn obsessie over de “duistere kant” als maar meer opbloeit.



(Excuses voor de giant beschrijving, die had ik nog. T is niet heel belangrijk... Het enige wat echt boeit is dat deze Nigel nog wel leeft maar een verjongingsding heeft gedaan.. whatever. Staat erin, hahaha <3)

Volledige naam
Jake Theodore Miller.

Leeftijd
Zestien.

Schooljaar en afdeling
Hij zit in zijn zesde schooljaar en in Ravenclaw.

Bloedlijn
Volbloed.

Rijkdom
Zeer rijk. Zijn ouders zijn miljardairs.



Innerlijk
Jake is een aardige jongens als je hem bij zijn familie of vrienden ziet, vrienden die hem kennen via zijn broers. Los van zijn broers is hij een angstaanjagend type. Hij heeft een vrij donkere uitstraling en dit alles heeft te maken met de dood van zijn zusje. Hij is heel arrogant, dat mag er ook nog eens bijkomen. Dit heeft hij overgenomen van zijn broers, hij denkt overal beter in te zijn dan anderen en dat is hij, jammer genoeg, meestal ook. De jongens Miller zijn gezegend met een goed stel hersenen en mede door deze wijsheid is hij bij Ravenclaw terecht gekomen. Hij houdt niet van geven om, houden van, leuk vinden of enig van die dingen. Meisjes zijn voor hem gewoon een bezit, dat je na het te gebruiken weer weggooit. Bij James past hij wel op deze benaming voor ze te gebruiken. Bij James veranderd hij sowieso, hij wordt aardiger, opener. Omdat hij het gevoel heeft dat James de enige is die hij kan vertrouwen en die al zijn vervelende kanten accepteert. En juist door die acceptatie, is hij bij James makkelijker. Hij heeft het gevoel daar geen angstaanjagend arrogant persoon op te hoeven zetten, omdat James hem accepteert en kent zoals hij echt is. Veel liever en zorgzamer. En vooral heel erg gekwetst in het verleden. Hij is zeker een pientere jongeman, en zeer bedreven in de tovenarij. Hij is in alle vakken goed, maar een ster in toverdranken en Defence against the Dark Arts.



Uiterlijk
Hij heeft wat langer donkerblond haar, blauwe ogen en een hele scherpe kaaklijn. Hij is vrij breed gebouwd, en wordt door bijna iedereen als knap gezien. Hij heeft wat dikkere wenkbrauwen en ogen die dwars door je heen lijken te kunnen kijken. Hij heeft een altijd wat angstaanjagende uitdrukking en zijn favoriete kleur voor kleren is zwart, grijs. Donker dus, soms zit er wat wit bij. Maar nooit een kleurtje.

Toverstok
Zijn toverstok is buigbaar, van palmhout en 30 cm lang. Het is een hele dure toverstok vanwege het drakenbloed dat er in zit en de houtsoort die erg duur is. Het is een redelijk bijzondere toverstok omdat deze soort hout niet vaak wordt gebruikt om toverstokken te vervaardigen en het is ook een machtige stok.



Extraheden
Hij komt uit een extreem groot gezin van negen jongens. Zijn moeder heeft een goede fashionlijn opgezet in de dreuzelwereld en zijn vader werkt op het ministerie van toverkunst, hij heeft een groot aanzien. James is de vijfde van de negen jongens. Je hebt David, 26, verloofd met Katie, Slytherin. Dan Daniel, 25, single, Slytherin. Tjarko, 23, Huffelpuf. Jesse, 21, Gryffindor. James van zeventien en dan komt Jake dus. Rory van 14, Huffelpuf, en dan nog een tweeling van elf, genaamd Nick en Samuel, beide Gryffindor sinds dit jaar. Alle jongens zijn even arrogant en zelfingenomen, sommige met en sommige zonder vriendin. De meesten zijn nogal players en zo staan ze dan ook bekend in de dreuzelwereld door de zomervakantie. Allemaal attenderen/attendeerden ze op Zweinstein, alleen niet allemaal bij dezelfde afdeling. Hij heeft in zijn jeugd veel meegemaakt omdat hij ook nog een tiende zusje had, die op haar vierde is overleden, en al ziek was sinds haar geboorte. Na haar dood is hij een gesloten, duister type geworden. Hij begon zich te mengen met de verkeerde mensen en is zijn magie al op jonge leeftijd gaan misbruiken. Hij heeft in woedeaanvallen mensen vermoord, en weet van zichzelf dat hij niet goed is voor anderen, net zo min als voor zichzelf. Daarom is hij zich gaan afsluiten van de rest van de wereld. Is hij drugs gaan gebruiken en alcohol gaan drinken om maar even te vergeten. Te vergeten hoe zijn leven is. Hij heeft zich begeven in de gangs van de achterbuurten van London en is een onhandelbaar type geweest. Zweinstein heeft hier bij geholpen en geholpen bij het leren controleren van zijn gevoelens en zijn magie. Hij heeft sinds hij naar Zweinstein is gegaan, minder gedaan, maar is nog steeds geen heilige. Op zijn arm staat een tattoo met de tekst: 'every saint has a past, every sinner has a future.' Hij geloofde er ooit zelf in, maar inmiddels is zelfs hijzelf, die de tattoo op zijn arm heeft laten zetten, het geloof hierin verloren. Hij gelooft niet in hoop, en hij gelooft niet in om iemand geven. Hij heeft ooit van iemand gehouden, hij was nog heel jong voor zulk soort gevoelens, en toch voelde hij ze. Maar ze heeft hem verraden, koudbloedig heeft ze voor zijn ogen met een ander gezoend. Zijn gebroken hart werd daardoor nog verder gebroken, en nu is hij gevoelloos. Voor zover hij het oog laat zien.