[speeltopic] Victorian London - ORPG

van paranoïde zo 17 feb 2013, 07:08

Voilà, deze ORPG wordt ‘bevolkt’ door Sophie en door Loes, credits voor de beginpost ook voor Sophie. De beginpost is vlug in elkaar gestunteld met een paar dagen onderzoek op internet, kennis uit boeken en pure interesse en meer dan het noodzakelijke staat er niet in details zijn later wel weer in de stukjes verwerkt. Verder heb ik voor de beschrijving van Whitechapel het stuk cursieve tekst letterlijk uit ‘De theeroos’ gehaald, ik vermeld het maar even voor de goede orde. We weten min of meer al waar we heen willen met de verhaallijn en het is ook vandaar dat de informatie in de beginpost vrij specifiek is er zijn enkel aspecten aangehaald die van toepassing zijn op het verloop van deze ORPG. Waarschuwing: deze ORPG bevat 16+, gangbare opvattingen uit de negentiende eeuw en psychologische diepgang.

[speeltopic] Victorian London - ORPG Tumblr_m3dd2kUNlP1r9w6yqo1_500_large

[speeltopic] Victorian London - ORPG Tumblr_m3dd2kUNlP1r9w6yqo1_500_large

Wellicht is er een enkeling die zich in het hart van de stad waagt die, wanneer hij als een ineengedoken schim over het havenkwartier aan de noordzijde van de Theems slentert en de warme geuren van peper en nootmuskaat gepaard met die van zure modder in zijn neus voelt prikken, luistert en hoort hoe de populieren ritselen in de wind en het water ongeduldig aan de kade krabbelt en hoe tussen die samenklank van het alledaagse de stad voor hem fluistert, zingt, krijst. Wellicht voelt hij dan ook hoe de stad davert op haar grondvesten na haar lange lijdensweg en hoe ze haar verhaal openbaart wanneer de hemel bloedt, hoe het geschreven staat als een vloek van de illusie. En wanneer die enkele individu zich laat betasten door de magie van een stad en de mogelijkheden van het leven, wanneer hij het verlangen naar kennis, liefde en macht door de aderen voelt stromen en de verbintenis in de hemel staat geschreven dan verliest hij zijn ziel, tot in de eeuwigheid zal hij zich dat moment heugen waar de waanzin hem getroffen heeft en waar hij met beide armen de verdoemenis in ontvangst nam.

***

Deze ORPG situeert in 1896, Londen een toonaangevende wereldstad die bruist van het leven en gezegend is met haar eigen bijzondere magie, een stad die er naast haar inwoners een eigen leven op na houdt, die weet van lijden en van zegevieren. Daar waar verliezen nog aan de straatstenen kleven en daar waar schaduwen schuilen voor onthulling maar waar evengoed de witte sluier van pracht en praal de nacht verlicht, waar hoop gekoesterd wordt. De cholera epidemie hangt halverwege vergetelheid te drogen in het net, Jack the Ripper die nog geen tien jaar terug de stad beroerde met gruwelijke moorden daalt nu slechts als een angstig schimmenspel over de zwarte nachten, de berechting van Oscar Wilde is een feit en in diezelfde stad van pracht en schande zwoegt het gros van de jeugd voor een toekomst terwijl de welbedeelden op hun lauweren rustend genieten van welvaart, kunst en van het leven.

***

Victoriaans Londen, ontsierd door haar voornaamste gebreken als moeder van ieder ander; het klassenonderscheid. Wie Londen doorkruist bemerkt al snel de verscheidenheid, sociale ellende en uitsluiting tekenen het dagelijks leven van de gemiddelde inwoner. Weinig andere steden weten de toenemende mate van ongelijkheid en sociaal verschil zo treffend te illustreren als Londen dat kan, aaneengrenzende wijken, werelden van verschil. De ontevredenheid onder de arbeiders groeit met de dag, vakbonden komen van de grond en het idee van een staking staat in haar kinderschoenen en hoewel deze klasse met opgetrokken neus wordt nagekeken heeft ook zij haar trots. De meeste inwoners zijn hardwerkenden, ze verdienen hun geld in de fabrieken, de haven of de wasserette en diezelfde avond verkwisten ze dat zuur verdiende geld in de kroeg of in het gunstigste geval pogen ze hun gezin te onderhouden. Anderen verdienen hun geld aan weddenschappen en hoerenpraktijken en massa’s werklozen proberen een rol als acteur te verwerven om maar enigszins wat te verdienen, onderdak is voor menig Londenaar te duur en dan is het Leger des Heils geen verkeerde oplossing ook een bordeel kan uitkomst bieden maar het gros van de ongelukkigen leeft op de straten. Diefstal is in dergelijk milieu aan de orde van de dag, evenals knokpartijen waarbij vaak gewonden en soms zelfs doden vallen. En dan hebben we nog die kleine groep die het beter getroffen heeft, aandacht verleggen kan aan de schone kunsten van retorica en schilderkunst, zich een vakantie overzee kunnen veroorloven en ritjes te paard maken, woonachtig in schilderachtige landhuizen, ware paleizen met tennisbaan aangrenzend aan hun perceel. Als de avond nog jong is begeven zij zich naar cafés waar glazen absint worden genuttigd onder verhalen die getuigen van intellect en scholing en wanneer hun wegen scheiden begeven zij zich een voor een –met enkele uitzonderingen daargelaten- richting de smalle straten van Soho waar ze zich genoeg doen aan de wanhoop die als etter uit een wond sijpelt om hun behoeftes te bevredigen in een van de vele bordelen die de wijk telt.

[speeltopic] Victorian London - ORPG Pictures

[speeltopic] Victorian London - ORPG Pictures

Londen, karakteristiek een stad die de onschuldige toerist opslokt in haar veelzijdigheid en duistere wijken, steegjes waar je beter niet kunt komen en bezienswaardigheden die enkel van afstand en in het daglicht het bekijken waar zijn want zodra de nacht valt ziet men Londen in ander zicht en wie Londen kent, haar uithoeken haar pracht maar ook haar verderf die is er in gevangen niet in staat om zichzelf ooit mentaal van deze stad te ontdoen, bindend. Als je maar lang genoeg de Londense stadlucht inademt als je maar vaak genoeg je ogen opent en bewondert kruipt ze in je ziel en neemt ze je mee in haar beleving en magie. Verschillende wijken nemen je mee in hun historie bewoners verbergen zich in schaduwen van de hoogbouw en wachten op een onschuldige voorbijganger die toevalligerwijs passeren wil, Londen telt ongelooflijk veel wijken met ieder een eigen gebruiksaanwijzing, van belang voor deze ORPG zijn:

Whitechapel
Een arbeiderswijk met talloze smalle en armoedige steegjes waar overdag kinderen spelen, ’s avonds dieven en hoeren ronddwalen en ’s nachts moorden worden gepleegd. Verkreeg in 1888 publiciteit vanwege de reeks moorden van –zo noemde hij zichzelf- Jack the Ripper, zijn slachtoffers waren zonder uitzondering hoertjes die in de nachten over de straat tippelden. Het is een probleembuurt met gemengde bevolking Cockneys, Ieren, Polen, Russen, Chinezen en de mengelmoes aan nationaliteiten die er op een kluitje woonden en een armoedig bestaan leven. Niemand is er al te rijk, er wordt hard gewerkt voor de kost en drank vloeit er vaak rijkelijk, de wijk staat bekend om haar barbaarse knokpartijen die soms zelfs tot op de dood worden uitgevochten en andere opstootjes. Arbeiders werken vooral in fabrieken, de theefabriek, luciferfabriek en ook de specerijenopslagplaats biedt genoeg werkgelegenheid aan de lopende band voor een ontzagwekkend laag loon, mannen werken vaak in de haven vanwaar schepen met vrachten uit de verste uithoeken van het Britse rijk af en aan varen, het havenwerk is zwaar en gevaarlijk, er gebeuren dikwijls ongelukken maar zodra je arbeidsongeschikt raakt is het gedaan met je baan, sinds er in Londen een ingenieus rioleringsstelsel is aangelegd biedt ook dat mogelijkheid tot werk. Deze wijk ligt in de buurt van de zilverkleurige Theems die zich als een slang uitstrekt in het gebied, de wijk is doordrenkt met geuren van de import, armoe en rioollucht want de Theems is het afvoerputje van de riolering. Gezinnen wonen vaak in kleine huizen waarvan de huur maar net bij elkaar kan worden gesprokkeld, op de markt kan men goedkoop voedsel inkopen of zelf geld verdienen, het zijn echter vooral koopmannen uit andere wijken die in Whitechapel hun waren te koop aanbieden.

Soho
Daar waar klasse en stijl het schorem ontmoet sterker nog daar waar klasse en stijl heimelijk bezoekjes brengen aan de meest ongure praktijken, Soho. Deze wijk is het centrum van handel en industrie maar getuigt tegelijkertijd van stijl en karakter, excentriek en extravagant zijn termen die deze wijk ongetwijfeld recht aandoen. In Soho kun je voor een klein prijsje een huis huren echter een doorgaans burger woont niet graag in deze wijk waardoor de zolderkamertjes overblijven voor immigranten en de relatief nieuwe herenhuisjes, juist voor de kunstenaars en andere vreemde vogels. De wijk is behoorlijk in verval geraakt door verwaarlozing maar bruist ondertussen weer van leven en wint met de jaren aan charme en animo het lijkt een smeltkroes van verschillenden belangen en culturen, staat vooral bekend als ‘de rosse buurt’ overigens wordt deze wijk ook wel eens spottend de seksindustrie genoemd en in de volksmond zijn fluisteringen als ‘het homodorp of de hoerenbuurt’ niemand vreemd. De wijk telt al met al waarschijnlijk inwoners al even excentriek als de buurt die verschillen in opvatting en mening, kunstenaars, artiesten, theatermakers en immigranten vestigen zich in de wijk maar ook vinden velen onderdak in het overschot aan bordelen die Londen rijk is. De wijk telt talloze eetgelegenheden, theaters, variété shows, cafés en ander vermaak waar ook de rijkere bevolking zich maar al te graag aan vergrijpt, dit verzorgt natuurlijk ook een grote werkgelegenheid. Onder uiterlijk vertoon vinden er ongelooflijk veel illegale praktijken plaats, je kunt er met een beetje kennis een mannelijke hoer strikken voor een avondje en wanneer je doordringt tot het circuit van Soho dan pas zal je beseffen hoe het in elkaar steekt eer je dat ontdekt is het echter vaak al te laat. Veel orde is er dan ook niet, politie is er vaak niet erg actief zo nu en dan doen ze wel eens een inval als men een aanwijzing heeft gekregen maar de patrouilles beperken zich vaak tot het plein en gaan nooit diep de steegjes in, teveel gedoe, zelfs agenten mijden liever Soho’s schaduwstraten. Veel zolderkamertjes worden er voor een klein prijsje verhuurd, dat maakt dat sommigen haast noodgedwongen in de wijk wonen anderen weer zien de charme ervan in.

Kensington
Hier huist de beau monde van Londen, het is een chique en geliefde wijk, hoog aangeschreven onder de Britse bourgeoisie, mensen die in Kensington wonen verwerven daarmee vanzelfsprekend een zekere vorm van aanzien, de wijken liggen een flink stuk verwijderd van de stinkende en vervuilde binnenstad en beduiden van luxe en rijkdom. De sfeer van rijkdom en exclusiviteit hangt onmiskenbaar om de landgoederen, enorme statige huizen met toeschietelijk allure tekenen het stadsbeeld. Verschillende parken kleuren de wijk groen en de buurt is bezaaid met schitterende ambassades en consulaten. De wijk is zeer bekend maar de huizenprijzen torenhoog, enkel de mensen met grootgrondbezit kunnen zich hier een pand veroorloven, de standaard bewoner houdt zich bezig met kunst zij het de schilderkunst of de kunst der letteren, een groot deel heeft het gemaakt met een eigen zaak of verwerft rijkdom door de familienaam. Huizen behoren er vaak tot het erfgoed en gaan jarenlang over van vader tot zoon. De huizen bieden onderdak aan gehele families, kostgangers en bediendes. De inwoners leven in een illusie dat ze een status hebben om hoog te houden ze worden dan ook liever niet gezien met excentrieke kunstenaars en in Soho horen ze al helemaal niet thuis. Ze tekenen het Victoriaans tijdsbeeld prachtig af, vroom en kuis de kunstenaars en artistiekelingen die lallend in Soho hun tijd verstieren hebben een hoop vernederende termen om deze mens te beschrijven, nuchter, humorloos, conservatief en zelfvoldaan bovendien dient iedereen zich aan de ongeschreven normen van fatsoen te houden. Er zijn echter mensen die er een schaduwleven op na houden met alle gevolgen van dien. De adel heeft zo zijn bronnen om alles wat de goede naam kan bevuilen uit de weg te ruimen, vaak door middel van omkoping maar ze hebben ook hun bediendes die het klusje anderzijds vaak kunnen opknappen. Meedogenloos, dat zijn de fluisteringen die zich de rondte doen, ze worden echter nooit hardop uitgesproken, families spelen er vaak schone schijn al leert de werkelijkheid soms anders.

***

En dan als vlugzout de eigentijdse eigenaardigheden die van toepassing zijn, Londen negentiende eeuw zelden zag men in korte tijd zoveel veranderen, de industrie groeit en groeit en Londen is een wereldstad. Spoorwegen zijn aangelegd waardoor men nu met een stoomtrein kan reizen velen staan hier echter nog sceptisch tegenover, in Londen wordt veel gebruik gemaakt van de omnibussen terwijl de rijkere inwoners het gebruik van de diligence (een postkoets getrokken door paarden die je door de stad vervoert tegen een aardig prijsje) prefereren en diegene die het echt goed getroffen hebben laten natuurlijk hun eigen koets voorrijden. Overzeese reizen worden gemaakt met de stoomboot ook is Londen al voorzien van een metrostelsel. Communicatief gezien gaat het er in korte tijd ook vlug op vooruit, men weet wat er in de stad speelt door de verspreiding van kranten en bovendien zijn een aardig aantal mensen in bezit van een telegraaf, slechts enkelen hebben al een telefoon in gebruik. In korte tijd is de stad voorzien van een volledig en goed-functionerend rioleringsstelsel.

De positie van de vrouw wordt door sommigen nog eens aandachtig bestudeerd, moederschap is het hoogst bereikbare ideaal voor de vrouwen in deze eeuw daarbij krijgen ze de daarbij behorende normen en waarden geïndoctrineerd en als presentje ook nog de belangrijke karaktereigenschappen gekweekt: bescheidenheid, passiviteit en terughoudendheid. Ze worden zowel fysiek als geestelijk gezien als het zwakke soort en haar schoonheid wordt enkel geaccepteerd als aanvulling op de man. Vrouwen hebben maar weinig toegang tot het openbaar leven zoals de politiek en het burgerschap zij dienen zich vooral bezig te houden met de kroost, in de hogere klasse waarin de zorg van de kinderen deels of helemaal uit handen kon worden gegeven namen vrouwen gretig mee aan alle decadente gelegenheden maar wel om en in het huis. Vrouwen vernauwen in deze eeuw heimelijk hun ogen en bekritiseren onderling en fluisterzacht hun rol in de maatschappij een voorzichtige voorzet naar het feminisme is geboren.

Sodomie (tegennatuurlijk seksuele handelingen, in feite alle vormen van seks die geen kinderen tot gevolg hebben) is een strafbaar delict, homophobia heerst ten zeerste en menig verdenkingen worden gefluisterd op homoseksuele activiteiten staat een ontzagwekkende gevangenisstraf. Men die verdacht wordt van homoseksuele activiteiten wordt het leven zuur gemaakt, zij schenden namelijk de openbare eenheid. Er ontstond een aanzienlijke groep decadenten die vol wijsbegeerte de straten bewandelden en er al drinkend, lachend en dromend vernieuwende theorieën op na hielden, er verscheen nieuwe visie betreft kunst dat deze esthetische waarde moest worden aangemeten deze theorieën werden evenals de groep die ze rondbazuinden na de rechtspraak van Oscar Wilde minder en minder in acht genomen. Men begon zich te interesseren voor literatuur en wijsheid. Scholing echter was voor de normale burger niet in gevorderde mate weggelegd, er moest immers geld op de plank komen zeventien was de leeftijd die als volwassen werd verstaan en dat betekende dan ook dat je op jezelf aangewezen was. De Anglicaanse kerk had betreft religie nog steeds het grootste aandeel gelovigen en kuisheid was buiten de achterbuurten en sloppenwijken van soho een onomstreden ideaal, met name voor vrouwen. Freud’s psychoanalyse dringt momenteel maar traag door tot de Londenaren, het Bethlem Royal Hospital, een behandelplaats voor mental illness is niet zozeer gericht op het behandelen van symptomen dan wel op het op het bestraffen en het zorgvuldig isoleren van de rest van de maatschappij dit ging in stilte gepaard met barbaarse methodes die tussen de vier witte muren hoorden te blijven

Samengevat de negentiende eeuw
The economic, social, and artistic developments of the nineteenth century are shaped by the Industrial Revolution—the period of transition from manual to mechanical labor, which reaches its midpoint at the turn of the century. The Romantic movements in the arts and literature responds to this and the trend of rationalism fostered during the Enlightenment by rejecting reason in favor of emotion, and exalting the supreme power of nature in an aesthetic known as the Sublime. While industrial progress provides tremendous wealth for the British empire, social ills such as overpopulation, prostitution, child labor, and poverty among the working classes escalate. As movements such as Chartism and the Reform Acts of 1832, 1867, and 1884 aim to resolve these issues, many artists, architects, and writers seek to repair the growing rift between art and craft, and to restore beauty and integrity of design of everyday objects (metmuseum.org)

Wij hebben ervoor gekozen om geen aanmeldtopic aan te maken voor deze ORPG de personages komen dus binnen onbepaalde tijd in dit topic te staan mocht er wat mis zijn laat het even weten

van paranoïde za 16 maa 2013, 07:06

Deze RPG start zodra de belangrijkste rollen zijn ingevuld, deadline hiervoor is 31 maart

main characters

Sophia Reynes Castillo - Kensington
> Holliday Graigner (Loes)

Emlyn Verantes Castillo - Wenen/Kensington
> Eddie Redmayne (Sophie)

Miro Richards - Whitechapel
> Louis Garrel (Loes)

Scarlett Sutton - Soho
> Scarlett Johansson (Sophie)

secondary characters

- Cassandra Lombardi Castillo
- Cesare Borgii Castillo
- Roane Browning

wordt nog aangepast...

van paranoïde zo 17 maa 2013, 06:38

Volledige naam: Sophia Reynes Castillo
geboortedatum: 13-07-1878
geboorteplaats: Rome
geslacht: vrouwelijk

[speeltopic] Victorian London - ORPG Tumblr_lo5p4byhLc1qhl6oao1_500

Positie binnen de maatschappij
In het geboorteregister van 1878 prijkt achter haar naam de adellijke titel Castillo in prachtig kalligrafie vult zij de stamboom aan met rijkelijk verschijn en verderfelijk geheim. De familienaam overwoekert al eeuwenlang de stambomen met rijk begroeide klimopranken waarin ’s zomers geurende theerozen verweven lijken, deze achternaam spreidt over velen andere adellijke families en lijkt deze allen te doen verbleken betreft aanzien en titelen. Een vroom ogende familie, altijd trouw gebleven aan het rooms-katholieke geloof dat al generaties lang aan blijkt te slaan. Het gros van de familie vertoeft al sinds heugenis in Rome en omstreken, echter paar vertakkingen van de familie hebben zich naar verdere oorden begeven om daar het erfgoed te bezetten. Zo erft de familie al jarenlang een van de meest statige villa’s in Kensington die overgaat van vader op zoon en verkrijgt de betiteling Castillo in het dagelijks leven ook in London veel bekendheid. Een enorm bedrag voorziet de familie van alle behoeftes en een hoop jaloezie en afgunst die ze als hun schaduw blijft volgen.

Uiterlijk
Een portretschilder die middagen lang verwijlt, al lopend langs de talloze terrasjes gevuld met de meest excentrieke inwoners van Londen, zou zijn geluk niet op kunnen als hij daar te midden van de mensenmassa deze klassieke schoonheid zou gewaarworden. Wanneer hij dan zijn zuurverdiende penny’s had neergeteld om het feeërieke gelaat te portretteren, als hij zijn beste materialen had verzameld en zijn potlood over het papier liet vliegen overvalt hem een opgejaagd gevoel, zijn blik glijdt almaar af naar het papier onder zijn potlood en zodra hij zijn blik weer op richt bemerkt hij dat zijn tekening hoe secuur en nauwkeurig ook niet compleet is, dat hij de elegante trekken niet heeft kunnen voorzien van de mysterie die erachter huist die het gelaat nog steeds voor hem en voor ieder ander verhult. Voor zich heeft hij een levend gelaat, uitdrukkingen die subtiel verwisselen als een Indiase maskerdans, een gelaat waarvan de magie noch op doek noch op papier te vangen blijkt. De teleurstelling die zal volgen fluistert als een boosdoener in het oor van ieder befaamd maar verdoemd kunstenaar en voor een moment brandt zijn gekwetste ziel begerig naar wraak en genoegdoening, een moment is er dat verlangen om het meisje te portretteren als een karikatuur, al haar perfectie tot het afstotelijke te benadrukken en haar af te beelden zoals ze in werkelijkheid voorkomt het toonbeeld van klasse en status, ongeëvenaard en bloedmooi.

[speeltopic] Victorian London - ORPG Tumblr_m68o38CocJ1qmz42ho1_500

Het gelaat is klassiek vooral gekenmerkt door de gelijkmatige trekken die geen moment lijken af te wijken van het patroon. De botstructuur lijkt haast door de meest kundige handen gepolijst en bewerkt in een atelier, de kaaklijn, die in zachte welvingen verloopt en de tekening van het ovale gezicht vervolledigt, bewerkt door de nauwkeurige benadering van een volmaakt beeldhouwer. De jukbeenderen leggen een basis voor de met huid zo zijdezacht als de periferie van een perzik bekleedde wangen die door de volledige structuur een aandoenlijke indruk geven aan het gezicht en zelfs enige vorm van vertrouwen en sympathie teweegbrengen, in de linkerwang ontstaat een licht kuiltje wanneer een van haar zeldzame glimlachen zich ontsluiert. In de renaissance zou ze een zeer geliefd schildersmodel zijn geweest. Een rechte neus prijkt als certificaat van deugdelijkheid in het gezichtje, vormt de oorsprong van het landschap aan gelaatstrekken die het gezicht typeren. Het lichte geultje als afvoerputje van neus naar de lippen. De marionetslijnen die als een lichte schets uitstrekken naar de lippen worden slechts zichtbaar bij een glimlach of andere expressieve uitdrukking. Dit gezicht is slechts in eerste aanzicht de kunst van expressie beperkt rijk, wijdt zich aan behoudende glimlachjes die soms zelfs uiten van zelfgenoegzaamheid en de arrogantie doen onthullen, soms bewegen de mondhoeken in heimelijke ondeugden omhoog wordt het hoofd gebogen om deze glimlach te verbergen maar echt lachen en zichtbaarheid van een wit stel tanden komt amper voor. Doorgaans bewegen de mondhoeken iets naar beneden, completeren de ontevreden en kritische uitdrukking die wordt benadrukt door de onvriendelijke blik. De ingang van de mond wordt simpelweg begrensd door de lippen die een gradatie onthullen van erotiek naar onschuld en van overredingskracht naar manipulatie. Zachte rode met een intens variabele verzadiging, lippen die aangeboren wat gespreid blijken. De kin, niet heel scherp steekt een klein beetje naar voren benadrukt de kleine schaduwen die over het gezicht vallen en correleert met de bollere wangen die het ovale gezicht visueel afvlakken. Haar ogen als spiegel van de ziel, fundament van alle waarneming en wetenschappen pozen symmetrisch aan beide zijden van de neusbrug. Twee reebruine ogen kleuren rondom de pupillen, zoals in marmer verliezen de pigmenten geleidelijk aan kleurverloop en aan de buitenkant van de irissen kleuren de ogen lichtbruin en neigen naar het grijs wat de indringende blik aansterkt. Lange wimpers gedingen rond de ogen, kraaienpootjes aan weerszijde de ogen wanneer ze lacht. Brocante schilderijlijsten voegen probaat toe aan een kunstwerk en zo voegen de wenkbrauwen in een prachtige arcadeboog accenten toe aan de mysterieuze ogen. Smal statuur zou zich als een schaduw tegen de muur aftekenen wanneer hierlangs geschreden zou worden in lichte tred alsof de voeten de grond niet raken. Tedere aanrakingen afkomstig van de vingertoppen, de opperhuid versmelt met deze daaronder en deze ranke vingertoppen en smalle handen bereiken de fragiele botwerking. Sleutelbeenderen tekenen zich als sleutelen af onder de huid, ivoorkleurig wit met rode blosjes die de wangen kleuren. Een lengte van 1.72 m behoudt de jonge vrouw, een aanzienlijk figuur en volle borsten waar menig man graag zijn blik van begeerte op laat rusten. Over de schouders ligt een prachtig satijnenkleed van witblonde haren die als een waterval van krullen over de schouderbladen rusten, vaak prijken er aanzienlijke diademen of anderen weefwerken in haar haren, opgestoken met prachtige spelden en parelen. De status en deugdelijkheid lijken al van verre om haar heen te sluieren, gekleed in de meest prijzenswaardige kledij en verkerend in de beste gezelschappen.

[speeltopic] Victorian London - ORPG Tumblr_lx4orcgbXO1qhuee2o1_500

Innerlijk
Een masker vertelt ons meer dan een gezicht, het masker dat Sophia zou dragen is bezet met kleine diamantjes, vertelt een verhaal van kleurrijke inkt die in sierlijke lijnen ontspringt en door groot expertise leven in is geblazen. Het is als kijken in een caleidoscoop, weerspiegelt alle prachten en de invasie van het heldere licht om het tot een subtiele prentenplaat om te vormen waar men het oog niet van kan losmaken. Dat juist dat is de verbazingwekkende effectieve werking van het masker; iedereen ziet het, niemand heeft de neiging om het af te rukken gedesillusioneerd en geïntrigeerd als ze zijn blijkt niemand in staat eigenwaarde om te zetten en het masker af te tillen. Sophia is enerzijds slinks en doordacht en anderzijds in schitterend paradox, naïef en onschuldig. Ze is niet in staat om de wereld om zich heen in volledig perspectief te zien, concrete verschillen vormen een breuk in haar karakter die als een bliksemschicht de nachtblauwe lucht doet opensplijten. De wereld in haar ogen is een sprookjesbos waarin de bomen verhalen fluisteren met woorden die van gouddraad gesponnen zijn en in de lucht tot leven komen maar waar de fris geurende groene eiken niet te onderscheiden zijn van het verdorvene. Kwaad en goed zijn twee begrippen waarvan Sophia misschien de betekenis zou kunnen opdreunen maar de toepassing in praktijk is niet aan haar besteed, de begrippen vertekenen zich in haar realiteit tot een schets waarin de lijnen niet langer terug zijn te voeren op pure logica of definitie.

[speeltopic] Victorian London - ORPG Tumblr_lyfm0n4h4t1qib0lto9_250

[speeltopic] Victorian London - ORPG Tumblr_lyfm0n4h4t1qib0lto3_250

Sophia heeft een geoefend oog dat door expertise en ervaring in staat is om tot op het kleinste detail waar te nemen in vergelijkbare nauwkeurigheid als een roofvogel vanaf kilometers hoogte een prooi kan blijven volgen met diezelfde precisie, toewijding en focus steekt een sterke wil de kop op, vastbesloten te oordelen op basis van een eigen keurmerk. De implementatie en geestvermogen lijken als door een goedgunstig hart gemanipuleerd enkel in staat om de gloeiende kracht in de krochten van iemands ziel te traceren en deze naar boven te halen. Met een diepgaande en geconcentreerde blik, gespecialiseerd in het verborgen detail, ziet zij hetgeen dat iemand voortdrijft dat het karakter kenmerkt en vormt zoals klei te boetseren is en als een stempel een afdruk achterlaat in de gesmolten was van het karakter, op die manier kweekt ze onbewust een zekere aantrekkingskracht, een web van eigen gesponnen intriges dat voortkomt uit haar onschuld en interesse. Ze ziet eigenschappen in iemand waarvoor mensen blind zijn, of die mensen doen verblinden zoals de waarheid van het duister kan oplichten en verjagen, merkwaardige eigenschappen die in algemene norm direct zouden worden afgeschreven en dan ook diep onder het gewenste gedrag hun eigen leven leiden als een vulkaan zwijgen maar nooit sterft omdat ze de stem van het karakter zijn. Ze kent geen slecht in de concrete zin van het woord en buiten het feit dat ze ontzettend naïef is ziet ze zaken tot in de secure detail.

Haar gedachtegang is een spinsel dat men liever niet zou ontleden, het volgt allerlei knopen en bochten die een raadselachtige ondertoon in de lak kunnen zetten. Hoewel Sophia jong is schijnt ze verbazingwekkend wijs, een toegevoegde schoonheid die al sinds haar geboorte een tweestrijd teweegbrengt binnen de familie, waar haar ouders deze intelligentie stellig de kop in hebben gedrukt door haar te isoleren van maatschappij en de aangeboren leergierigheid met alle geweld af te kappen wordt deze wel weer gecompenseerd door haar liefhebbende broer die neigt om haar gedachtegang te stimuleren en haar interesse te voeden. Uiten van dit blijk van intellect komt misschien hierdoor juist zelden voor, Sophia is opvallend zwijgzaam en observeert haar omgeving liever nauwkeurig, overdenkt ieder woord en verpakt haar retoriek in cryptische periferie waardoor haar vermogen tot spreken haast gecodeerd en soms onbegrijpelijk is. Sophia heeft niet echt een overheersend karakter ze laat zich leiden door haar gezelschap en vormt zich naar wensen zoals een kameleon dat doet, ze weet precies in welke gedaante ze het best op iemands karakter aansluit en weet iemands behoeftes met liefde te vervullen prefereert iemand een goed gesprek dan is ze de gesprekspartner en prefereert iemand een erotische nacht gehuld in een mist van mysterie dan staat ze voor je als het toonbeeld van je illusie.

[speeltopic] Victorian London - ORPG Tumblr_m0g8pfdMjG1rnzlemo1_500

Buiten de wil van het individu en diens verlangen heeft ze wel degelijk haar eigen belangen, ze is zelfstandig, maakt haar beslissingen en haar tochten die konkelend over het randje van geluk en ongeluk denderen liever alleen, ze is ook zeker niet iemand die bevestiging zoekt in haar keuzes. Sophia heeft zich zoals de rest van haar familie aangewend tot de rooms-katholieke kerk en in proportie is ze het toonbeeld van vroomheid en kuisheid, de familie heeft een groot bereik en grote invloed binnen de kerk en misschien is het daardoor dat Sophia als geen ander weet welke intriges er zich binnen het geloof in alle dubbelzijdige fronten de afgelopen eeuwen hebben ontwikkeld, hoe het celibaat met een goudrandje en fabeltjes wordt verheerlijkt en gereinigd, hoe mensen hun machtstitels verwerven en hoe de heerschappij van het katholicisme op haar verwrongen fundamenten blijkt te wankelen. Echt geloven doet ze dan ook niet maar dat is iets waar ze zich niet over uitlaat om haar familie niet tegen zich in het harnas te werken en de naam zuiver te houden, bovendien is zwijgen een van de onuitgesproken regels in huis.

Sophia blijkt te beschikken over een aangeboren vriendelijkheid die ze voor ieder levend wezen neigt te koesteren, ze weet deze vriendelijkheid echter zonder moeite te onderdrukken en maakt vaak een kille indruk. Daadwerkelijke emoties nemen niet snel de leidsels in handen, Sophia is niet zozeer gevoelloos dan wel ongenaakbaar ze voelt zich nooit direct onder emotionele druk staan en pienter als ze is weet ze heel goed wie haar lief heeft en wie niet. Want onder het suikerlaagje van zwijgen en glimlachen gaat een gevaarlijke opmerkzaamheid en opstandigheid schuil waarvan de gehele familie maar beter geen lucht zou krijgen. Sophia is door haar onopvallende verschijning goed op de hoogte van iedere omstandigheden binnen de Castillo's, door haar stilzwijgen wordt ze niet gezien als een directe bedreiging maar ze is nooit echt oprecht betrokken geweest bij het welzijn van haar familie. Soms als bij donderslag groeit er dan ook de angst dat Sophia haar mond zal opentrekken en kist met spoken van het verleden zal openen en tegelijkertijd haar trots aan de kant zou zetten. Ze houdt dan misschien niet direct van haar familie, ze is zeker wel in staat om te houden van, ze is niet goed van vertrouwen maar bevindt zich graag onder de mensen ook al zouden deze dan niet van haar stand zijn. Met een eeuwige loyaliteit zal ze haar leven geven voor haar geliefden en misschien is het ook maar goed dat de enige persoon van wie ze ooit gehouden heeft haar nu in de vergetelheid en het verzwijgen van de familiegeheimen behoort. Sophia is bijdehand, slinks en ongelooflijk manipulatief, een tik van de molen die de familie draaiende houdt suggereert ze zelf

[speeltopic] Victorian London - ORPG Tumblr_m0cce3hFSS1qib0lto9_250

[speeltopic] Victorian London - ORPG Tumblr_m0cce3hFSS1qib0lto6_250

[speeltopic] Victorian London - ORPG Tumblr_m0cce3hFSS1qib0lto1_250

familie & geschiedenis
De familie Castillo heeft al sinds heugenis van haar loyaliteit aan de rooms-katholieke kerk getuigd, het grootste deel van de familie verkeert dan ook in Rome en een aantal van hen bekleden vanzelfsprekend belangrijke en hoge functies binnen het kerkelijke gemeenschap. Ze dragen hun naam met trots die met de jaren reist als vers gebakken brood, deze familienaam kent dan ook een algemene bekendheid binnen heel Europa. De familie kent echter haar schaduwzijde waaronder ieder familielid gebogen gaat, reputatie staat op een wankel voetstuk en moet koste wat het kost hoog gehouden worden. De geheimen en intriges gaan al verre eeuwen terug, hun betrokkenheid bij de kerk kent een hoogtepunt namelijk de benoeming tot paus van een van de voorvaderen, deze benoeming werd echter aangewakkerd door flink aangeboden bedragen en omkoperij de benoeming tot paus ging hiermee onterecht voorbij aan de neus van kardinaal Rovere. Hiermee was een vereeuwigd vijandschap tussen twee families getekend, tijdens het pausdom werden ontelbare familieleden aangesteld in hoge functies en naar men fluistert moorden gepleegd om verraad te voorkomen. Tot vandaag de dag is duurt er een vete voort tussen de families, slechts enkele familieleden weten precies waarop deze vete gebaseerd is. Nou is het zo dat de familie Castillo nogal wat te verbergen heeft, van moorden tot incest het bevindt zich allemaal binnen de dunne lijnen van namen.

Sophia is het oogappeltje van haar moeder, Cassandra Lombardi een vrouw uit tevens een belangrijke familie die vroeger de heerschappij over het gebied Lombardië naar zich toetrokken maar inmiddels flink in aanzien gedaald zijn.

Spoiler:

Het huwelijk was vanzelfsprekend geen huwelijk dat voortkwam uit ware liefde maar eentje dat draaide om status en machtsverwerving, de nacht voor haar huwelijk is Cassandra ontmaagd door de broer van haar man en diezelfde nacht bij de ochtendgloren heeft ze een gelofte van trouw afgelegd alvorens ze met Cesare Castillo zou mogen trouwen. Het behoort tot een van de discutabele tradities die de familie erop na houdt om de zwerende wonden die door geheimen, kwaad en verderf worden gevoed te doen sussen en om de bekende geruchten het zwijgen op te leggen. Cassandra is een warme vrouw, nooit heeft ze blijk gegeven van ontrouw aan de familie of zelfs maar ontevredenheid maar gelukkig met haar huwelijk is ze nooit geweest, toch heeft ze haar drie kinderen met alle liefde opgevoed en genoten van alle rijkdom en luxe die tot haar beschikking stonden. Césare getuigde tevens van enorme toewijding aan zijn gezin maar dat in compleet ander opzicht, ook hij was een prachtexemplaar binnen de stamboom, hield er hier en daar wat maîtresses op na en vertoefde het grootste deel van zijn tijd tevens buitenshuis. Sophia en haar broers hebben de opvoeding genoten van hun nanny, Roane.

Op haar twaalfde verjaardag werd Sophia vereerd door een bezoekje van haar vader die haar uitkleedde en haast liefdevol betaste, met haast onvoorstelbare tederheid werd ze die avond ontmaagd door haar vader die haar daarop gedag kuste en met de woorden 'nu ben je een echte Castillo.' voor de daaropvolgende drie maanden vertrok. Het was haar oudste broer, Emlyn, die haar opzocht en haar zachtjes prevelend met gevouwen handen aantrof op haar bed, zonder iets te zeggen nam hij haar in zijn armen waarop hij haar toestond om te huilen en Sophia in tranen uitbarstte. Emlyn weidde haar die avond in, vertelde haar over de naam die ze meedroeg en liet haar alvorens hij vertrok beloven te zwijgen.

[speeltopic] Victorian London - ORPG Tumblr_m2a754JK1Y1qaqui0o1_500

Sophia kreeg een uitermate bijzondere verstandshouding met haar broer, Emlyn neigde haar zo eens per dag op te zoeken, meestal wanneer de schemering viel dan hadden ze gesprekken tot diep in de nacht, deze gesprekken ontwikkelden zich tot hoog niveau en van haar broer leerde Sophia zichzelf te ontwikkelen. Uiteindelijk bekende Sophia aan haar broer dat ze van hem hield, meer dan ze ooit van een andere man zou houden waarop hij haar innig kuste. Sophia verkeerde voornamelijk binnenshuis en werd op uitstapjes altijd vergezeld door een van haar broers, ze was daardoor ook nooit precies op de hoogte van Emlyn's activiteiten maar ze wist heel goed te raden wat hij deed in de nachten waarin hij haar niet vergezelde. Het deerde haar echter niet wat hij met andere vrouwen deed, misschien omdat ze geen jaloers uitgevallen type is of omdat ze door bloedband al zodanig verbonden waren dat ze niet vreesde voor zijn verlies want zolang Emlyn bij haar was behandelde hij haar als een prinses. Ze deelden het bed samen maar hadden nog altijd diepzinnige gesprekken tot een van beide in slaap viel, ze genoot ook de onvoorwaardelijke bescherming ten opzichte van haar vader. Ze wisten hun verstandshouding jarenlang verborgen te houden maar na drie jaar ging het finaal mis, Roane betrapte de twee tijdens een intense bedoening en hoewel Emlyn er direct werk van maakte zagen ze elkaar niet meer terug. Roane had ondanks Emlyn's bedreigingen de heer Castillo ingelicht die als reactie hierop Emlyn dezelfde dag nog naar Wenen stuurde en hem vast liet zetten in Vienna General Hospital. Sophia was niet te troosten toen ze dit hoorde en de haat jegens haar vader en haar achternaam werd hierdoor enkel gevoed, zij denkt nog iedere dag aan hem en wacht op de dag dat hij weer terug zal komen, haar echte temperament is sinds die dag nooit meer volledig hersteld.

[speeltopic] Victorian London - ORPG Tumblr_lyojxdyGtc1qaqui0o2_250

[speeltopic] Victorian London - ORPG Tumblr_lyh8fcc7cB1qaqui0o2_250

Extra
Sophia heeft last van migraine deze aanvallen kunnen plots op komen zetten maar komen ook vaak voor wanneer ze te lang ingespannen leest of erg moe is, meestal gaat er een wazig beeld aan vooraf. Sophia werd door haar broer nooit met materiële zaken verwend omdat ze daar sowieso geen nood aan hadden maar ze draagt altijd zijn zwarte ring bij zich hoewel ze hem nog nooit heeft omgedaan. Sophia vreest tevens voor de dood, de geheimen van haar familie jagen haar angst aan en ze zou er het liefst aan ontkomen.

van Gesponsorde inhoud

[speeltopic] Victorian London - ORPG

[speeltopic] Victorian London - ORPG

rollen

Re: [speeltopic] Victorian London - ORPG

Re: [speeltopic] Victorian London - ORPG