[Speeltopic] NYC The city that never sleeps.

Amber (nieuwe)
Aandachtig luisterde ik naar zijn verhaal, om vervolgens mijn ogen te vernauwen en me te focussen op zijn blik. Daarna trok ik met volle verbazing mijn wenkbrauwen omhoog. Een spottend lachje ontsnapte uit mijn keel. "En sinds wanneer geef jij ook maar een enkel iets om de regels, of om de wetgeving?" Leefde hij daar niet voor? Voor het breken van de regels. Voor ik er ook maar verder een beetje aandacht aan kon besteden voelde ik zijn hand over de mijne heen glijden. Vroeger - en dan sprak ik over enkele jaren gelden - zouden er rillingen over heel mijn leef heen trekken. Mijn hart zou op hol slaan, en mijn ademhaling zou staken. Nu bleef er slechts een tintelend gevoel als spoor achter op mijn huid. Zijn hand was warm, en de mijne - zoals altijd, vreselijk koud. In vergelijking met het mes viel het wel mee, maar dat ijzer was niet in aanraking met mijn huid op dit moment. Zijn hand duwde het mes met de punt in zijn huid en voor een kort moment was er een spoor van verwarring in mijn ogen te lezen, maar al snel wist ik mezelf te herpakken. Voorzichtig tilde ik mijn hand omhoog, net zo lang tot dat de zijne er van af viel. De punt van het mes liet ik over zijn shirt naar beneden glijden. Van af zijn nek naar zijn onderbuik. Hard genoeg om de stof te doorboren. Zijn bovenlichaam werd zo ontbloot, door het aan tweeën snijden van zijn shirt. Ik boog me zacht voorover en liet mijn gezicht vlak langs de zijne glijden. Mijn lippen drukte ik tegen zijn oor aan, om er zachte woorden tegen aan de fluisteren. "Bij deze, thank you very much. Je moest is weten, Aiden." Ik liet mijn hand met het mes richting zijn lies glijden, met de punt naar zijn huid. Daarna oefende ik er zacht druk op uit. Totaal niet hard, maar wel hard genoeg om in ieder geval de hoornlaag en een deel van zijn vetlaag te doorboren. Alleen een verdoofde zou aan deze pijn van dit wondje kunnen ontsnappen.

Ik ga maar is snel proberen reacties te schrijven, want weet niet hoelaat ik morgen kom.

Aiden.
Het gezicht bleef beheerst en kalm als water in de zee dat een lange tijd onbevaren was, alsof het leek dat de woedende en griezelige buien zwijgend waren verscholen achter een wolken massa en in een snelle beweging elk moment haar konden ontwapenen vanaf haar vrouwelijke macht dat op het punt stond haar krachten te laten weerspiegelen. Vocht dat langs de zweetklieren onder de bovenkleding al een weg naar buiten had gevonden en langs de buikspieren naar beneden droop omlaag toen mijn beide handen even haar gezicht hadden omsloten om haar een van mijn gecompliceerde tedere kussen aan haar te schenken, om de zachte huid van de hals strelend te kunnen bewerken met enkel een paar lippen. Hoeveel strijd kon een onschuldige muis tegen de slang leveren tot de dood hem zou uitnodigen naar zijn kamer des doods, prooi tegen jager, en hoewel mijn persoonlijkheid nu binnen de slachtoffer rol was gesprongen zou mijn gelaat haar niet uit de klauwen laten ontsnappen. Er was immers veel in te halen na de laatste gedeelde lakens en de zogenaamde toewijding dat gedeeld zou worden tussen twee menselijke personen. "Ik geef er helemaal niets om, nooit gedaan ook, maar misschien door die ene regel in grondwet niet te breken zou ik zomaar een jaar minder in de cel hoeven te zitten." Vervolgde mijn stem op een fluisterende toon dat warm en zacht was, alsof mijn volume haar in een slaap wilde sussen en over haar zou waken. De grijns op de mond had zijn weg terug gevonden en liet mijn hoofd langs haar wang naar beneden glijden, intussen haar hoornlaag beroerend met de neus en haar geur diep maar geluidloos in me opnemend toen het hoofd weer terecht kwam op het matras. Ondanks dat de secondes aan het door tellen waren en alles sneller verliep dan mijn denkvermogen in de gaten had, duurde de volgende handelingen veel te lang om daaraan blootgesteld te worden. Ze moest een weten hoe mijn zuurstof achter de geklemde kaken leek te beminnen en de aspecten van mijn gelaat volledig uit het doen kwamen, want in dat moment viel ook de kalme masker vanaf een hoog punt op de grond neer en een van de benen schoot in een pijnlijk reactie naar achter. "Als je me leven wilt ontnemen doe het dan snel, dat heb ik wel verdiend nadat je door mij een sterker persoon bent geworden. De leerling overtreft de meester, indrukwekkend." Die lettergrepen waren een snelle doorschemering van ergens menselijke gevoelens, hoewel alleen mensen met een redelijke verstand konden zien of het gespeeld was of verscholen achter een vernieuwd voorwerp dat het gezicht gedeeltelijk liet bedekken. En daarbij had mijn lichaam haar al allang op de grond kunnen werpen aangezien het gewicht en geslacht toch ergens wel een rol bij speelden, zou nooit om genade smeken en zou de dingen over me heen laten vallen als een stortvloed, dood was al te vaak onder ogen gezien waardoor vermijden een uitgesloten detail was.

Sam.
Door de belichte schemering van de gordijnen was er een schaduw op haar gezicht gevallen, de blauwe ogen hadden door de duister naar haar heen gestaard en voordat mijn handelingen werden geordend, waren de mondhoeken alweer bezig met omkrullen bij de gedachten dat langzamerhand weer aan het afdwalen was bij haar verterende houding. Met die vervorming van aspecten was mijn hoofd alweer dichtbij gebracht om haar weer wat liefkozende kussen te schenken. "Misschien niet, misschien wel." Luidde mijn antwoord heel gemakkelijk en versimpeld, ditmaal op een triomfantelijke toon die zich eerder nog verborgen had gehouden. "Wie zou dat ooit kunnen zeggen." Daarna was mijn lichaam vanaf het matras gekropen en was naar mijn kledingkast gegaan om de houten deur open te trekken en haar vanaf deze positie de inhoud te showen. "Wat wil je aan straks?"

Departure schreef:Sam.
Door de belichte schemering van de gordijnen was er een schaduw op haar gezicht gevallen, de blauwe ogen hadden door de duister naar haar heen gestaard en voordat mijn handelingen werden geordend, waren de mondhoeken alweer bezig met omkrullen bij de gedachten dat langzamerhand weer aan het afdwalen was bij haar verterende houding. Met die vervorming van aspecten was mijn hoofd alweer dichtbij gebracht om haar weer wat liefkozende kussen te schenken. "Misschien niet, misschien wel." Luidde mijn antwoord heel gemakkelijk en versimpeld, ditmaal op een triomfantelijke toon die zich eerder nog verborgen had gehouden. "Wie zou dat ooit kunnen zeggen." Daarna was mijn lichaam vanaf het matras gekropen en was naar mijn kledingkast gegaan om de houten deur open te trekken en haar vanaf deze positie de inhoud te showen. "Wat wil je aan straks?"

Fenna
' Dat zal niemand weten. ' mompelde ik laconiek, zachtjes terug waarna ik even kort mijn ogen sloot. Gewoon voor enkele seconden om alles weer op een rijtje te kunnen krijgen. Ik voelde hoe hij van het matras afkroop en leunde nu ook een beetje naar voren om te kunnen kijken. ' Doe me maar gewoon een t-shirt. ' ik glimlachte lief en streek met mijn hand een maal door mijn haar waarbij ik mijn hoofd kort bewoog. Uit mijn kontzak haalde ik mijn telefoon en deze plaatste ik op het nachtkastje samen met mijn sleutels. Mijn tas stond nog beneden dus daar had ik geen last van. Ik ging op de rand van het bed zitten om mezelf zo van mijn schoenen te verlossen en glimlachte weer naar Sam die nog steeds bij de kast stond. ' Ik ben blij dat ik hier nu weer ben. ' mompelde ik zachtjes, met een eerlijke zachte toon in mijn stem. Ik was echt blij dat ik weer bij Sam was, hem opnieuw kon leren kennen. Of nou ja, ik kende hem goed genoeg. Maar gewoon de manier waarop hij met mij omging, met de wereld. Waarop hij tegen me praatte en de dingen die hij nu wilde bereiken. Ik vond het allemaal zo mooi.

Amber
Geamuseerd tuitte ik mijn lippen. "Als ze er achter komen wat jij allemaal hebt uitgespookt, dan zit je minstens levenslang. Beetje zonde van al het werk dat je hebt verricht." Fonkelingen ontstonden in mijn ogen. Hij was er dus daadwerkelijk van overtuigd dat ik hem van zijn leven wilde beroven. Mijn mondhoeken werden automatisch omhoog getrokken. Hierbij ontblootte er een stukje van mijn tanden. "Oh nee nee. Doe maar rustig. Als ik je had willen vermoorden had ik meteen bij mijn binnenkomst een revolver tegen je slapen gezet. Of ik had je hart doorboord met een mes. Ach, laten we het erop houden dat ik dan meteen actie had ondernomen. Maar nóg een delict op mijn strafblad, of bloed aan mijn handen kan ik er niet bij gebruiken," antwoordde ik en ik haalde hierbij het mes van zijn huid af. Voor de laatste keer liet ik het boven zijn hoofd heen en weer slingeren. Daarna keerde ik mijn hand om en liet ik het op de grond vallen. Ik strekte mijn benen en legde mijn lichaam volledig op de zijne. Mijn armen kruiste ik op zijn borst, waar ik mijn kin oplegde. "Funny dat je me leerling noemt, ik heb namelijk niet echt veel van je geleerd," mompelde ik met een halve grijns. Nee, ik had alles van Danny overgenomen. Maar goed, who cares. Ik ademde diep in en liet een zucht weer los. Daarna rolde ik van Aiden af. Mijn hoofd legde ik op zijn kussen, en mijn benen gooide ik over zijn buik heen. "Na al die tijd is je interieur nog steeds hetzelfde, word je daar niet gek van? Steeds weer dezelfde regelmaat," vroeg ik en ik klakte een aantal keer met mijn tong. Ik ging het niet hardop uitspreken, maar Aiden's bed lag nog altijd even lekker. Kort sloot ik mijn ogen, waarna mijn gedachten uit gingen naar zijn badkamer. Ik gooide mijn voeten naast het bed en stond op. "Heb je eigenlijk nog steeds die instap stort-douche?" vroeg ik, waarna ik door de gang heen liep en de badkamer in ging. Met volle bewondering keek ik naar de douche, die zoals verwacht nog steeds het zelfde was. "Oeh, nice," mompelde ik en ik maakte de knoopjes van mijn blouse los. Toen ik die uit had gedaan, volgde mijn spijkershortje. In mijn felroze lingerie zette ik de douche aan. Ik zette een stapje naar achteren en hield mijn voet onder de kraan om te voelen wanneer hij warm was. "Thanks dat ik gebruik mag maken van je douche!" riep ik met een grijns naar Aiden.

Aiden.
Er waren geen negatieve verwensingen naar mijn hoofd gegooid als een kleine steen tegen het voorhoofd, geen schop in mijn klokkenspel, niet eens een uitdrukking dat gemeen of bedachtzaam kon overkomen als een ervaren moordenaar had kunnen uit plannen tot de intelligente aspecten op papier. Sterker nog had haar gelaat het in een fractie van een seconden het gemakkelijk gemaakt met enkel woorden over haar lippen te laten vloeien en verleidelijkheid dat gemengd was met onbeschroomd de mooie dame uit te hangen. Het zou teleurstellend en vooral zonde zijn om de irissen een minuut minder te laten verwennen met de schoonheid dat werd weerspiegeld naar kunst in de eeuwige gratie, ondanks dat mijn geaardheid altijd uit zou gaan naar de man. Zoals gewoonlijk waren de overheersende emoties die mijn hersenen in de verwarring hadden gebracht nauwelijks in de kalme blauwe ogen te bespeuren. Alleen aan de donkere opgetrokken wenkbrauwen was te zien dat mijn denkvermogen een totaal andere houding van haar verwacht had. "Maar de meest interessante aan je zinsopbouw is het feit dat ze daar helemaal niet zouden achterkomen. Jij zal me nooit kunnen verlinken en weet nog niet eens de helft van al mijn levenswerken, ik zal het graag een keer aan je willen laten zien maar dan moet eerst vertrouwen worden genomen." Onbeweeglijk lag het hoofd nog in het matras ondanks dat haar vrouwelijke lichaam zich meerdere keren verplaatst had en zo het magere gewicht steeds weer opnieuw werd verdeeld, de zalmroze lippen waren alweer terug gekrabbeld in de smalende grijns en had de volgende woorden met genegenheid ontvangen tussen de trommelvliezen. Een zachte jammerlijk zucht verliet vervolgens mond. "Dus je gaat zeggen dat onze connectie en ervaring in het verleden geen enkele invloed heeft op je doen en laten tegenwoordig?" In een vingerknip was mijn lichaam normaal op het bed gaan zitten en wreef met de vingertoppen over de wond dat met de sporen van het schitterende mes was achtergelaten, bloed dat als rode vloeistof perkament een plek had gevonden tussen de dekens, prachtig dat verzetten wanneer de prooi door het roofdier beet was genomen en het worstelen tot de spieren er lam van werden. "Orde en regelmaat leiden nu eenmaal naar betere presentaties." De stof van mijn overhemd slobberde om het bovenlichaam toen de coördinatie zich geen moment bedacht en haar achterna liep na de laatste gesproken woorden, beende langzaam door de gang aangezien er geen haast was en bleef vervolgens leunen tegen de deuropening terwijl mevrouw zichzelf had uitgenodigd om te gaan douchen. Voor een moment hadden de mondhoeken zich doorgeschemerd naar het zichtbaar trillen, moest moeite doen om de ontspannen uitdrukking op het gezicht over te laten gaan in een kleine glimlach. Een breekpunt, iets wat mijn gelaat op het moment niet echt kon gebruiken. "Ondanks hetgeen wat je net bij me heb achtergelaten, vind ik je niets veranderd."

Ik doe zo sammie, zit namelijk in de auto. c:

AAAAAH/. *gaat snel lezen*

Sam.
Haar woorden die over de lippen naar buiten kwamen deed veel herinneringen naar boven komen als een luchtballon dat langzaam aan het opstijgen was om de vaste grond voor een kleine tijd te verlaten, en aangezien mijn gelaat wist dat er voorlopig geen vorm van seks tot toepassing in de situatie zou komen wisten de gevoelens dat dit nu eenmaal de juiste optie was. De vingertoppen hadden een simpele shirt tevoorschijn gehaald als het toveren vanuit een goocheldoos en had die triomfantelijk met nog steeds dezelfde glimlach naar haar toe gegooid. "Is deze goed?" Ze had inmiddels haar schoenen al uitgedaan en de spullen die haar eigendom waren op de nachtkastje neer gelegd, het voelde allemaal zoals vroeger maar tegelijkertijd zoveel anders. Er was nu echter meer serene rust en omspanning, zoals het altijd al geweest zou moeten zijn. "Als je ergens anders wilt omkleden kan je dat gewoon in de badkamer doen." Sprak mijn stem zachtjes, de rug rechtend waarbij het lichaam zich omdraaide en met een ontspannen uitdrukking op het gezicht mijn eigen bovenkleding uitdeed midden in de slaapkamer. Zelf had mijn gelaat nergens problemen mee, maar kon wel begrijpen dat een meisje heel erg anders omging met haar lichaam in de bij zijn van een jongen waar ze een vervreemde verleden mee heeft. Terwijl de blouse op de laminaat was gedrapeerd waren de voetstappen naar de andere kant van het bed gegaan om te zitten en daarna rustig de riem los te gespen.

xCarousel schreef:AAAAAH/. *gaat snel lezen*

nhihi good luck, het is een beetje poep, maar ik wou nog wat posten aangezien ik vanavond weg ga om te logeren c:

Departure schreef:Sam.
Haar woorden die over de lippen naar buiten kwamen deed veel herinneringen naar boven komen als een luchtballon dat langzaam aan het opstijgen was om de vaste grond voor een kleine tijd te verlaten, en aangezien mijn gelaat wist dat er voorlopig geen vorm van seks tot toepassing in de situatie zou komen wisten de gevoelens dat dit nu eenmaal de juiste optie was. De vingertoppen hadden een simpele shirt tevoorschijn gehaald als het toveren vanuit een goocheldoos en had die triomfantelijk met nog steeds dezelfde glimlach naar haar toe gegooid. "Is deze goed?" Ze had inmiddels haar schoenen al uitgedaan en de spullen die haar eigendom waren op de nachtkastje neer gelegd, het voelde allemaal zoals vroeger maar tegelijkertijd zoveel anders. Er was nu echter meer serene rust en omspanning, zoals het altijd al geweest zou moeten zijn. "Als je ergens anders wilt omkleden kan je dat gewoon in de badkamer doen." Sprak mijn stem zachtjes, de rug rechtend waarbij het lichaam zich omdraaide en met een ontspannen uitdrukking op het gezicht mijn eigen bovenkleding uitdeed midden in de slaapkamer. Zelf had mijn gelaat nergens problemen mee, maar kon wel begrijpen dat een meisje heel erg anders omging met haar lichaam in de bij zijn van een jongen waar ze een vervreemde verleden mee heeft. Terwijl de blouse op de laminaat was gedrapeerd waren de voetstappen naar de andere kant van het bed gegaan om te zitten en daarna rustig de riem los te gespen.

Fenna
Met een lachje ving ik het shirt en ik wiebelde met mijn wenkbrauwen. ' Wauw.. dit shirt ken ik nog. ' mompelde ik toen iets verward, ik had het idee dat of hij of ik het een keer aangehad had tijdens een nacht samen. Ik schudde mijn hoofd maar. ' Hij is goed. ' ik stond op en keek hem even aan toen hij een opmerking maakte. ' Nee, ik vind het prima. Het is niet dat het iets nieuws voor je is, je hebt het allemaal al gezien. ' ik keek even bedenkelijk en maakte toen de knoop van mijn broek open terwijl ik mezelf kort van het bed hief en hem van mijn benen af liet zakken. Ik had een string aan dus ik besloot dat het beter was om meteen terug te gaan zitten, toen de broek op de grond lach trok ik ook mijn top van mijn lichaam af en besloot mijn bh aan te houden. Het grote shirt gooide ik over mijn schouders en ik deed mijn sieraden af om ze vervolgens ook op het nachtkastje te leggen. Het shirt was lang en bedekte mijn billen net. ' Zo, voila. ' een kleine glimlach sierde mijn lippen en ik bekeek hem even toen ik me omdraaide. Ik kroop iets verder op het bed en sloeg mijn armen vanuit achter om hem heen.

Sorry i'm going out dus ik kan niet meer reageren <3

Goodmorning

Good morning (:

goedemidddaagg, finally home. Ben echt facking moe man, kon de hele nacht daar niet slapen en om zeven uur zaten de zusjes en broertjes van een vriendin al op me bed te springen. nurrgghh. Hoe dan ook, ik ga maar is even aan de gang en dan kom ik <3

Amber
"Als ik mijn mond houd niet nee. Maar daar heb je het al, kan ik mijn mond wel houden?" vroeg ik en ik trok een onschuldig glimlachje. Niet dat hij die kon zien, want hij was in de kamer hier naast. Maar toch. Ik had geen enkele reden om hem te verraden, en al had ik dat wel. Dan zou ik me nog niet vertonen bij de politie om hem te verlinken. Zij zouden me nooit geloven en hadden bovendien nog een appeltje met me te schillen. Ik gaapte en strekte me even uit. Ondanks dat ik vannacht toch goed had geslapen, was nu al weer redelijk moe. Ik liet mijn handen naar de sluiting van mijn bh glijden en klikte hem los. Ik trok een handdoek uit een van de stapeltjes die in het kastje lag en wikkelde hem om me heen. Daarna trok ik mijn string uit en draaide ik me om. Nonchalant leunde ik tegen de deurpost, om hem aan te kijken toen ik zijn voetstappen dichterbij hoorde komen. "Klopt. Ik zou jou nooit kunnen verraden." Ik haalde mijn schouders op. "Als je dat graag wilt, zie ik ze vanzelf ooit een keertje." Een klein glimlachje kom er nog van af. Daarna schudde ik mijn hoofd. "Misschien toch een klein beetje, maar who cares?" Hij moest is weten wat er allemaal voor invloed op me was uitgeoefend voor zijn tijd, én na zijn tijd. Ik zette een stapje op zij en schudde mijn haren uit mijn gezicht. "Maar rommel en een nieuw interieur lijd naar nieuwe ideeën. Ideeën die je kunt gebruiken voor nog betere prestaties, misschien zelfs met een twist." Voorzichtig - en op mijn tenen - liep ik naar hem toe. Er hoefden slechts enkele stappen gezet te worden of ik was bij hem. Nu ik eenmaal voor hem stond scheelde het zo'n tien centimeter tussen onze gezichten. Mijn nagels zette ik zacht op zijn bord, om ze te begeleiden naar zijn schouders, om zo onder de stof van zijn - kapotte! - overhemd te klimmen. Langzaam liet ik mijn vingers verder glijden tot de stof volledig van hem af viel. "Je mag best mee hoor?" vroeg ik zacht - haast op fluister toon. Ik zocht zijn blik en keek hem vragend aan, waarbij ik mijn lippen tuitte. Mijn lippen liet ik nu over gaan in een lief glimlachje. Wel zo sociaal om hem mee te vragen naar zijn eigen douche, of niet?

Departure schreef:goedemidddaagg, finally home. Ben echt facking moe man, kon de hele nacht daar niet slapen en om zeven uur zaten de zusjes en broertjes van een vriendin al op me bed te springen. nurrgghh. Hoe dan ook, ik ga maar is even aan de gang en dan kom ik <3

Morning! Join me man haha, ik ben ook facking moe. Gisteren van af half negen tot ong kwart over tien mezelf zitten bezatten, daarna richting de trein gefietst waarvan de helft van ons er maar in mocht. En aangezien ik al iets op had ging ik dus de discussie met de conductrice aan. Werd ik er vervolgens bijna uit gezet. Gewacht op het station op de rest. - drie treinen gemist. Kwamen we uiteindelijk aan in Breda. Helemaal los gegaan. En ik herkende gewoon vrienden niet eens meer, maar goed. Helemaal kapot de laatste trein om half drie gepakt, richting huis. Was er een jongen - kotste hij heel de trein onder. Ik hem naar buiten begeleid aangezien iedereen het vies vond behalve ik. Eenmaal buiten door de sneeuw naar huis gefietst. Om half 4 dan eindelijk in bed, 4 uur slapen & aangezien iedereen bij mij sliep waren we om acht uur alweer wakker. Hellelujah.

Sorry, ik moest even mijn frustraties kwijt.

Hellllooo!

bonjour c:

allowahhh

yooo

Heujjj

Ik moet eigenlijk echt nog een tweede personage aanmaken, maar heb er totaal geen inspi voor gewoon. D:

xCarousel schreef:

Departure schreef:goedemidddaagg, finally home. Ben echt facking moe man, kon de hele nacht daar niet slapen en om zeven uur zaten de zusjes en broertjes van een vriendin al op me bed te springen. nurrgghh. Hoe dan ook, ik ga maar is even aan de gang en dan kom ik <3

Morning! Join me man haha, ik ben ook facking moe. Gisteren van af half negen tot ong kwart over tien mezelf zitten bezatten, daarna richting de trein gefietst waarvan de helft van ons er maar in mocht. En aangezien ik al iets op had ging ik dus de discussie met de conductrice aan. Werd ik er vervolgens bijna uit gezet. Gewacht op het station op de rest. - drie treinen gemist. Kwamen we uiteindelijk aan in Breda. Helemaal los gegaan. En ik herkende gewoon vrienden niet eens meer, maar goed. Helemaal kapot de laatste trein om half drie gepakt, richting huis. Was er een jongen - kotste hij heel de trein onder. Ik hem naar buiten begeleid aangezien iedereen het vies vond behalve ik. Eenmaal buiten door de sneeuw naar huis gefietst. Om half 4 dan eindelijk in bed, 4 uur slapen & aangezien iedereen bij mij sliep waren we om acht uur alweer wakker. Hellelujah.

Sorry, ik moest even mijn frustraties kwijt.

Tering, en ik dacht dat ik het vermoeiend had met het op de bank hangen en een wijntje.