[Speeltopic] NYC The city that never sleeps.

OMG MIES JE LEEST GEDACHTEN IK WOU HET NOG VOORGESTELD HEBBEN HAHAHA

DayXdream schreef:Holyshit, nu gaat Danny iets verkeerds doen

Danny
Ik luisterde echter maar half naar haar woorden. Ik wist nog steeds niet precies wat er gaande was tussen de twee, en had alleen korte stukken meegekregen. Wat Amber bijvoorbeeld tegen Adam moest zeggen wist ik niet. Ging het over de abortus? Ging het over iets anders? Eerlijk gezegd was ik nu ook niet in staat me daar over te prakkeseren. Ik streek dus maar weer door haar haren, en keek toe hoe ze naar haar hoofd greep. Diep haalde ik adem, en na mijn keel te hebben geschraapt knikte ik. Voorzichtig drukte ik mijn voorhoofd tegen het hare en speelde ik met haar vingers. 'I can make you forget,' fluisterde ik toen - mijn oogleden bijna geheel gesloten. 'Het is zo gebeurt, en heel efficiënt. Het heeft een effect van vier tot zes uur- Maakt je emotieloos, maar rustig. Je voelt je fijn ook al voel je als het ware niets. Je bent gewoon kalm-' Mijn ogen zochten weer voor de hare, en laconiek sloeg ik steunend een arm om haar heen. 'Kom, ik pak het wel voor je.'

Valerie
Met fijn geknepen ogen luisterde ik naar Danny, het maakte me rustig, het haalde de woede weg. Ik begreep in eerste instantie niet wat hij bedoelde met het geen wat hij fluisterde. Maar toen hij uitlegde wat het inhield en wat het effect was snapte ik het meteen. Drugs. Iets wat ik gezworen had nooit te doen maar waar ik in het verleden al wel eens mee te maken gehad had, ook doping bij sporten bijvoorbeeld. Met trillende handen keek ik hem aan. ' Whatever, I don't want to feel like this. ' mompelde ik al wat kalmer. Ik leunde tegen hem aan op het moment dat ik zijn arm om me heen voelde. Ik knikte bij zijn laatste zin en sloeg kort mijn ogen even neer. Ik wist dat het me binnen nu en een paar uur niet meer zou boeien wat Amber wist, want ik zou haar leven helemaal kapot maken, ik kende mezelf. Maar tot die tijd was het fijn om even alles te vergeten, me rustig te voelen. Meteen begreep ik ook het gedrag van Danny iets beter, en de stank die af en toe om Amber heen hing. ' bedankt. ' fluisterde ik nog zachtjes.

Ze staat er! Ik pas haar probably nog heel vaak aan, maar het is een begin.

Awh ze is leuk!

Ik ben ffe hardlopen snoesies, dan kom k zo weer terug en answer ik

Is oké dot! Ik ben om kwart voor 8 wel weg richting training tot 9 uur!

Oké 4 van mijn team waren ziek dus geen training

Aiden.
Ergens in een donkere, haast weerspiegelend als een toorts beschenen hoek in mijn verlaten appartement waar de ouderwetse en middeleeuwse structuur van gerepareerde dieren en duizenden boeken zich bevond, kandelaars en eikenhouten balken, waren mijn herenschoenen geplaatst op de antieke tafeltje terwijl de rest van de lichaam verveeld op de bank zat. Alle toetsen en verslagen van middelbare leerlingen waren al nagekeken en er was niets op televisie, uitgezonderd de hoeveelheid productieve consumptie om het domme menselijke ras geld af te troggelen en hier en daar verloren zenders die eigenlijk bestemd waren voor zwakke zielen die graag mee wouden leven met onwerkelijke personages en tranen lieten vallen om de gefantaseerde en aangrijpende gebeurtenissen. Er leek een minachtend zuchtje uit mijn smalle zalmroze lippen te komen en haalde maar mijn mobiel tevoorschijn om Amber een berichtje te sturen. We hadden elkaar al een tijd niet meer gezien en kon haar lichaamstaal amper nog herinneren, eveneens haar stem en gezichtsuitdrukkingen die uit de plooi kwamen. "Kom je langs? A" Waarschijnlijk zou ze de afkorting van mijn voornaam wel begrijpen, want een lage intelligentie had ze nooit gehad. Met een kleine boog was de elektrische apparaatuurtje al weer weggegooid en knabbelde op een van mijn nagels aan de vinger.

Lot als je wilt kan ik proberen mijn stukje iets langer te maken?

Wait, had je al gestuurd dan? Howly damn, ik lees overal over heen vandaag D:
Mijn excuses! Ik ga het meteen opzoeken en dan reageren, maak niet uit dat het klein is dan.

Waha rustig maar <3<3

Waha rustig maar <3<3

Sam.
Zonder enkele intentie had mijn hoofd ingestemd en geknikt op haar woorden, hadden de blauwe ogen over haar lichaam heen gestreken en was voordat mijn incassering vermogen het doorhad al dichter tegen haar aangetrokken. Haar ademhaling dat zijn best deed voor de nieuwe zuurstof en aangename vrouwelijke geur kwam steeds dichterbij, en hoewel het misschien niet aan mijn gezicht te zien was, leek mijn gedachtes en standvastige meningen ondersteboven gegooid te worden en kon enkel alleen maar toegeven aan deze aangrijpende kracht dat me bodemloos in de macht nam. Alsof karma me zonder aanwijzing of sturing me op de plaats had neergezet om het vervolgens zelf uit te zoeken. "We kunnen weer proberen overnieuw te beginnen en dan zien we wel waar de schip strand." Mijn vingers waren als een krultang verloren gegaan in haar blonde lokken en moest half lachen om haar laatste woorden, goed voor de zelfvertrouwen. "Jij hebt een veel leukere hoofd, adembenemend zelfs. Niet om te slijmen of iets, maar ik vervloek mezelf dat ik het nooit eerder heb gezegd, je bent echt mooi Fenna."

Amber
Met een zucht zat ik voor de spiegel. Ik zat op mijn werk, een van mijn hobbies. Maar eigenlijk had ik helemaal geen zin. Alles was vandaag een beetje vaag langs me heen gegaan, ik was toe aan koffie. Nog geen seconde later lichtte het scherm van mijn gsm op. Ik las het berichtje en fronste mijn wenkbrauwen. Daarna drukte ik op reageren. 'Onmyway. - A' De letter van zijn naam had ik meteen herkend, de reden waarom ik ook met de letter van mijn voornaam antwoordde. Ik stond op en liet mijn stemgeluid door het gebouw gonzen. "Jack! Ik neem vandaag vrij," gilde ik. Waarop ik een vaag met de worden "is goed" en "dotje" als antwoord terug. Dotje, mijn koosnaam hier. Ik schudde mijn hoofd en trok daarbij mijn mondhoeken omhoog. Ik zocht mijn spullen bij elkaar, trok mijn elastiekje uit mijn haar en ging op weg naar Aiden. Onderweg nam ik Starbucks voor ons beiden mee. Inmiddels kende ik zoveel sluiproutes dat ik binnen een mum van tijd bij zijn huis bij. Subtiel klopte ik op de voordeur - aan een deurbel had ik nooit gedaan.

Fenna
De lach die mijn lippen sierde wat bij elk woord van Sam iets breder. Het gevoel om weer in zijn armen te liggen liet me continu glimlachen, ik kreeg de lach gewoon niet van mijn gezicht. Ik probeerde het ook niet eens. ' Dat klinkt als een fantastisch plan. ' fluisterde ik zachtjes. Ik voelde hoe Sam moest lachen om mijn compliment en ik porde hem lachend in zijn zij. Bij zijn laatste woorden viel mijn mond een stukje open en lachte ik nog iets harder. ' Nouhou, je weet dat ik niet tegen complimenten kan. Dat is wel heel overdreven. ' mompelde ik zachtjes terwijl ik voelde hoe mijn appelwangentjes rood kleurde en warm werden. Met fijn geknepen oogjes keek ik hem aan en glimlachte nog steeds breed. ' Vervloek jezelf niet, je bent lief. ' fluisterde ik zachtjes voordat ik een klein kusje op zijn lippen plaatste. ' Heel lief.'

Ben ik weer c: Het ging super goed

Aiden.
Het had niet lang geduurd voordat de voordeur bemachtigt was door een lichaam postuur dat met een van de ledematen had stonden kloppen. Mijn lichaam was zich in een fractie van een seconden in beweging gekomen en had de deur met een groot aanzienlijke zwaai opengemaakt zodat er vrije ruimte voor haar was om naar binnen te komen. In eerste instantie bleven de blauwe ogen haar zonder begroeting aankijken, priemend als een soort van wellustige roofdier, andere mensen waren maar een zielige schepsel in vergelijking met haar, die als het hoge rijzende vuur figuurlijk boven iedere andere aanwezige dame uit leek te torenen en afweek van de rest. Zowel in de hoeveelheid literaturen boeken die mijn ogen in een moment letterlijk verslond en waar de vrouwelijke organisme vaak wordt onderdrukt, als de buitenwereld waar de echte meisjes rond liepen met aanlokkelijke kleding en paar centimeters cosmetica. "Fijn dat je er bent." Daarbij was het hoofd naar voren gebogen en had de woorden in haar oor gefluisterd, alsof onze beteugelde relatie in het verleden allemaal niet aan spraken was gekomen en volledig van mijn kant was vergeten, en toch was het absoluut permanent gebeurd. In een soepele beweging was mijn positie omgedraaid en had weer me plek opgezocht op de bank, terwijl de irissen meteen weer naar haar gezicht zochten. "Ik ben verbaasd dat je uiteindelijk hier in de kamer staat." De dunne lippen deden hun best om een grijns te onderdrukken door de lippen te bevochtigen.

wb, nicee! Voel je 't al Mies? ^^

Ja, ik ehb spierpijn, ahhaa

Hahah awh mies

Amber
Net toen ik van plan was om nog een te gaan kloppen, werd de deur met een zwaai open gegooid. Mijn hand bleef nutteloos in de lucht hangen, maar gleed daarna langzaam af naar beneden - tot hij weer naast mijn lichaam kwam te hangen. Mijn hoofd werd automatisch gekanteld toen hij me aan had gestaard - lustig. Als of hij me ieder moment kon belagen en me benoemde tot zijn nieuwe slachtoffer. Ik tuitte kort mijn lippen en keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Daarna boog hij voorover en fluisterde hij korte woorden in mijn oor, waarop ik alleen maar knikte. Na enkele seconden had hij zich omgedraaid en had hij plaats genomen op de bang. Ik stapte achter hem aan naar binnen en duwde de deur met mijn hak dicht. Daarna liep ik de woonkamer in en zette ik de koffie - die ik voor hem had meegenomen voor zijn neus. "Hier, ik heb wat voor je," zei ik en ik keek op mijn horloge naar de tijd. Daarna nam ik een slok van mijn eigen koffie. "Ik ook, en wees maar blij nu het nog kan. Want ik blijf niet lang." Het gevolg was het ophalen van mijn schouders en het verveeld kijken naar mijn nagels. Daarna sloeg ik mijn benen over elkaar heen en zocht ik Aidens blik.

Sam.
De por tussen mijn ribben deed mijn lichaam sidderen en plotseling een onwillekeurige reactie te maken door een sprongetje op de bank, iets waar mijn gelaat absoluut niet tegen kon en waarschijnlijk ook nooit tegen zou kunnen. Hetzelfde als het kietelen van iemand, het beprikkelen van gevoelige stukken aangetasten huid waardoor de lippen zich zouden omkrullen tot een bulderende lach. "Daar is niets overdreven aan, simpelweg de waarheid. Ik weet zeker dat veel jongens hier in de stad daar mee eens zouden zijn." De woorden waren weer meer dan echter gemeend, maar konden misschien niet serieus overkomen door de glimlach dat op mijn smoelwerk stond dat allemaal ontstaan was uit haar handelingen en woorden. Dat ze langzamerhand toch meer op de gemak begon te voelen, in plaats van de nervositeit en spanning dat duidelijk door de hele appartement te voelen was. "Ik weet dat ik lief ben." Daarna volgde er een beweging alsof mijn lippen haar weer wouden kussen, maar scheurde ze enkel weg en legde mijn gezicht schuin tegen haar wang aan. "Maar jij bent ook lief, dus we zijn samen lief."

brb.

nawh childie <3

Fenna

' Nou Sam, doe niet zo. ' mompelde ik verlegen, zachtjes. ' Als er iemand niet beroemd is bij de jongens ben ik het wel, andersom ben jij een godin bij de meisjes ghehe. ' zachtjes lachte ik om mijn woorden en gooide mijn benen toen over zijn schoot. Toen zijn gezicht naar me toe bewoog knikte ik om zijn woorden. ' Perfect. ' fluisterde ik zachtjes waarna ik mezelf achterover in de bank liet vallen en een hand op Sam zijn wang legde en hem zo naar me toe trok. Eenmaal zijn gezicht voor me drukte ik mijn lippen op de zijne, ik wilde hem nu alleen kussen, dat was voor mijn gevoel het enige juiste. De hunkering om deze knappe, lieve, ontzettend leuke jongen te kussen is er altijd geweest, foto's op mijn telefoon had ik nooit verwijderd en ik had er regelmatig na gekeken.

Aiden.
De haast gezegde brutaliteit van haar handelingen bij dit haast onvoorbereide gebeuren deed de vlammen van binnen aanwakkeren tot een grotere vuur, de amusatie was haast in mijn blauwe ogen af te lezen die normaal gesproken verborgen waren achter een genadeloos masker, haar tedere lippen die zich hadden getuit waarbij de wenkbrauwen zich hadden opgetrokken – gracieus en fascinerend. We hadden allebei onze eigen prioriteiten en talenten, hoe mijn gelaat lichamelijk sterker was als man, haar vuist op vuist waarschijnlijk wel aan kon. Zij die mijn lichaam zo uit de sokken kon meppen met een greintje voorspelbaarheid met een innerlijke onstuimige bron van kracht. Er kwam niet eens een subtiele toon van dankbaarheid uit mijn buurt wanneer de koffie voor me neus was neergezet, maar wat zou ze anders verwachten? Dan zou mijn persoonlijkheid wel heel erg uit de rol vallen. "Wat heb jij nou aan een horloge, dat is toch voor mensen die graag dingen uitplannen en ik dacht dat jij in de moment leefde? Teleurstellend, Amber." Zei de stem geërgerd op een zachte volume in de ruimte en wikkelde de deken van de bank om me lichaam heen als een persoonlijke kachel, mezelf ingewikkeld in een knusse houding. Echter was deze deken al snel weer op de grond gegooid en stond op om naar de keuken toe te lopen. Het in beweging blijven. "Zo terug." Alsof het een zakelijke gesprek was geweest weerklonk de stem nog even monotoon, zo simpel als de woorden waren. Echter hadden mijn gedachtes vele en meerdere bedoelingen dat door de obsessie neigingen moeilijk ondergedrukt werd.