[Speeltopic] NYC The city that never sleeps.

Sam.
"Een godin bij de meisjes." Mompelde de stem haar zachtjes achterna, voordat de volume alweer in de lach geschoten was. "Dan zou ik eerst in een boyband moeten komen, ben ik bang." Mijn armen werden over haar benen neergelegd en de donkere pupillen zochten weer naar de verfijnde aspecten van haar gezicht. Zonder pardon was zij diegene geweest die deze keer beweging had ondernomen door haar lippen op de mijne te drukken, warmte en verlangen wist meteen weer mijn lichaam te overmeesteren en ging meer naar voren zitten zodat de lippen harder tegen elkaar werden gedrukt en zo uiteen weken voor een wat heftigere tongzoen. Dit spelletje zou vanaf mijn kant met beide handen worden aangegrepen en zou er zelfs nog een schepje bovenop doen, de vingers hadden zich geplaatst op haar bovenrug rug en streelde een keer langs de bandjes van haar bustehouder die door de kleding te voelen was, stiekem met innerlijke verlangens dat door de mannelijke hormonen toch naar voren kwam. Maar zou echter niets doen als zij er niet meer klaar voor was.

Ik reageer morgen vroeg lot ik lig in bed en aangezien de stukjes langer zijn doe ik dat via mijn laptopp! <3

Geld ook voor mies btw hihih

Amber
Opnieuw tuitte ik mijn lippen en keek ik hem geamuseerd aan. "Dat heb je goed opgemerkt. En dat klopt, maar ik wilde kijken hoeveel minuten ik nog meer verspil aan de tijd die ik hier met jou zit," antwoordde ik en ik trok mijn mondhoeken onschuldig omhoog. Ik knikte een aantal keer en wiebelde met mijn voet. Daarna stond hij op, waar hij heen ging wist ik niet. Maar ik besloot het om het er van te nemen. "Is prima hoor, op mij hoef je niet te letten," zei ik en ik keek hem na tot hij uit het zicht verdwenen was. Ik snoof kort en zette voorzichtig mijn beker koffie op de tafel. Ik leunde iets naar voren en zag zo precies dat Aiden bezig was in de keuken, met wat wist ik niet. Ik liet mijn hand naar mijn voeten glijden en deed mijn stilleto's uit. Die schoenen zouden sowieso veel te veel herrie maken, precies de reden dat ik ze in mijn hand hield. Op mijn tenen liep ik richting de gang. Ik wist nog precies hoe dit huis in elkaar zat, en waar zijn kamer was. De trap kraakte een enkele trede, maar toen ik bleef staan om te luisteren kwam er geen gehoor. Toen ik eenmaal verder was gelopen schoot ik de juiste kamer in. Met grote ogen keek ik door de kamer. Nog net zo bezeten als het hier vroeger was. Ik zette mijn schoenen op de grond en liep richting de kast. Mijn vingers gleden over de teksten. Alles leek op alfabet te staan. Ik trok er een mapje uit en klapte hem open. Meteen trok ik mijn wenkbrauwen op en zette ik het snel terug om verdere walging te voorkomen. Ik draaide me weer om en plofte op het bed. Ik keek even rond en pakte een random kistje van het nachtkastje. Voorzichtig deed ik het open en liet ik mijn vingers over de rand glijden. Daarna haalde ik de watjes er één voor één voorzichtig uit.

Danny
Diep haalde ik adem. Mijn vingers vervlochten zich weer met de hare, en zacht drukte ik mijn lippen op haar sleutelbeen terwijl ze nog steeds haar hoofd in mijn hals verborg. Ik glimlachte peinzend en knabbelde op de binnenkant van mijn wang terwijl ik naar haar woorden luisterde. Ik knikte even, lichtjes, en streek toen weer haar haren achter haar oor. 'It'll all end. I guarantee you that.' Langzaam leidde ik haar naar de bank, en ik schudde mijn hoofd zodra ze me bedankte. 'Dat hoeft niet. Beloof me dat je hier rustig wacht- Desnoods pak je wat te drinken, iets te eten... Ik ben zo terug, goed?' Mijn vingertoppen gleden weer langs haar kaaklijn, en bondig had ik een kus op haar lippen gedrukt terwijl ik voor oogcontact zocht. Ik dwong haar min of meer naar me te kijken.

Bew (:
Haha was een hele vermakelijke film iig!

Ik kijk uit naar stonede Valerie

Aiden.
Uit de keukenlade was een van de reusachtige messen verschenen die normaal gesproken bestemd was voor het aansnijden van dierlijk vlees, de klassieke scherpe structuur dat zo door merg en been heen kon om iemand zijn laatste adem uit te laten blazen, mijn blauwe ogen die vastberaden in de schittering door de ijzer heen refereerden als iemand die geen amateur meer was maar dergelijk verstand had van dat soort zaken. Het zou namelijk niet de eerste keer meer zijn. Al zolang was die gedachten blijven hangen en wou hem met alle haat en daad verwezenlijken tot iets echts, maar had vooral de dagdromen aan haar willen verwezenlijken als de mes langs haar huid sneed om de eerste bloeddruppels in de kamer tapijt te laten vloeien. Hoe haar lichaam zou verstijven onder ieder aanraking, het gekrijs dat de touwen van de stoel te hard waren vastgebonden en het hopeloos gesmeek dat mijn gelaat haar moest loslaten. Hoeveel toneelstukken mijn hersenspinsels wouden opvoeren, hoe ingewikkeld en gecompliceerd het haar gemaakt zou worden waarbij de bruine ogen angstig geen kant meer op konden. Ze was nu eenmaal op de plek waar mijn incassering vermogen haar wou hebben, hier in mijn huis, tussen de muren van een verlaten appartement waar geen buitenbewoners betrekking hadden tot vriendelijke buren of kennissen, eveneens als familie of mensen die zorgen om me leken te maken. Er was tenslotte helemaal niets mis met me en de koning zou voor de eerste keer de koningin op het schaakbord verslaan. De toekomstige generatie van daden. Bloed zou nu gaan vloeien als een vernieuwde vorm van romantiek, menselijk vloeistof waar de passie vanaf zou spatten door er enkel en alleen lichamelijke bewegingen op te laten vallen. Rood dat gemaakt zou worden tot een traditionele kleur tussen de oren van menselijke individuen, en waar mijn onredelijke opmerkingen aan zouden toegevoegd worden – woorden die nog lang door zouden galmen bij de trommelvliezen van een vrouw waarbij het vervolg van een stekende pijn in de hart zou ontstaan. Met de mes tussen mijn vingertoppen geklemd waren de voetstappen weer terug naar de woonkamer gegaan, echter hing hier een meedogenloze kilte dat haast door mijn overhemd leek in te nestelen en er verscheen een grijns op mijn gezicht als bij donderslag. Op deze manier leek ze het wel heel gemakkelijk voor me te maken en was meteen toen de trap opgelopen om naar me kamer te gaan. Zoals verwacht zat ze daar op mijn bed geploft met een van mijn eikenhouten kistjes. De mes hing nonchalant op zichtbare arm hoogte en had de deur achter me op slot gedaan. "Wat doe je hier? Wil je herinneringen oppakken en weer de liefde bedrijven?" Het woordje liefde was ironisch bespottend over mijn tong gerold en de neus had zich diep opgesnoven, liep met terneergeslagen ogen langs haar heen om naast haar te gaan zitten op bed.

Ik ga zo even naar beneden, goedjes als ik later in de avond reagereer? ;a

Amber
Gefocust legde ik de watje netjes op zij. Toen kon ik eindelijk zien wat er in zat. Het was een vreemd zicht, en normale meiden van mijn leeftijd zouden er gillend voor weg rennen. Ik vond het er echter fascinerend uit zien. Ik pakte het beestje bij de staart en legde hem naast me. Een hamster met een rattenstaart - een gemuteerd dier. Dat was het in ieder geval. Het volgende diertje werd bij zijn pootje gepakt. Zijn lijf leek wel een konijnenpoot, met het kopje van een baardagaam. Iets dat totaal niet stond. "Nawh toeties," mompelde ik en ik aaide de beestje beiden over een kopjes. Nog twee beestjes volgden. Ik had ze uitgestald op het nachtkastje alsof het mijn echt huisdieren waren. Deze bewogen alleen niet, maar daar kon ik me niet om bekommeren. Nog voordat ik überhaupt nog een woord tegen de beestjes had kunnen zeggen, was de deur open gevlogen. En in een klap werd alles duidelijk, mede dankzij het mes dat met de punt mijn richting op wees. Ik was een cruciale fout ondergaan. Was het hol van de wolf betreden en zou er nu de prijs voor gaan betalen. Bang was ik alleen niet, tot mijn eigen verbazing in. Iets in mijn zei dat ik mijn eigen waarde moest behouden en moest blijven zitten. Mijn ogen waren gericht op de zijne en ik volgde hem tot hij naast me zat. Met een grijns en een schaapachtig lachje schudde ik mijn hoofd. "Ach nee, die tijd heb ik gehad zeg. Ik wilde even kijken hoe het was met je dieren. Kennelijk is het nog steeds een van je hobbies." Ik trok mijn mondhoeken omhoog en legde mijn hand even op zijn arm. De arm waar hij het mes in vast had. "Het siert je, zo'n wapen."

Fail, ik bleef refreshen maar kom r nu ineens achter dat Bo morgen pas reageert hahaha

lekkag bezig Mies ahaha

Aiden.
De blauwe ogen gleden langzaam naar haar bruine poelen spiegels van ironie op, voor even staarde de kijkers naar haar met een afwezig van geestige frons tussen de donkere wenkbrauwen, voordat deze echter weer werden terneergeslagen bij haar woorden over de dieren en streek met de vingertoppen over de melkwitte staart van de gemuteerde baardagaam. De schepsels waren echter dood en zouden onmogelijk tot zinnen kunnen komen aangezien hun organenstelsel tot de laatste grein beschadigd was door klappen en medicijnen, vermoord door mijn eigen vingers waar de bloed in grote maten op heeft gekleefd en kon enkel nog alleen maar grijnzen onder de confrontatie van de activiteiten die mijn persoonlijkheid normaal gesproken deed op normale dagen zoals deze. Een zachte binnensmonds fluistering gleed over mijn dunne lippen, uit het eerste opzicht had het nog het meeste weg van het aanhoudelijke mantra, maar de tonen vormden klanken en die klanken vormden weer lettergrepen van een oude tekst. Een van de velen die mijn hersenen bestudeerd hadden en mezelf had aangeleerd door biografische boeken die vaak tot diep in de nacht waren door gespit tot de laatste bladzijde met omgeslagen kaft. "Zoals Leonardo Da Vinci altijd gezegd heeft is art never finished, only abandoned." Hij liet zich samensmelten met de schaduwen tot hij er zelf een was, liet zich ermee een worden om zijn te lokaliseren identiteit en aanwezigheid te beschaduwen, heeft geweldig werk verricht in zoveel verschillende aspecten dat de hoogopgeleide van nu niets bij waren. De grijns op mijn lippen werd alsmaar groter ondanks dat het onopmerkelijke spelletje niet meegespeeld werd en de pionnen nog steeds op dezelfde plek stonden om aan te vallen, ging het mes geleid door mijn vingertoppen langs haar huid van haar hals, wist zachtjes de hoornlaag in te drukken zonder beschadigingen of sneeën achter te laten. In een duizelingwekkend fenomeen was de mes na de rondleiding over haar huid weer terug getrokken en had hem nonchalant neergelegd op me schoot, wist dat ze hem toch niet zou pakken, en had mijn lippen bevochtigd om weer te spreken. "Dat lijkt echter alleen maar zo, wapens worden nu eenmaal verblind en geassocieerd met macht. Je lijkt veel groter en sterker als je beschikt over een wapen, terwijl het echter alleen bedoeld is voor het beëindigen van iemands leven waarbij het bloedcirculatie zou stoppen tezamen met de ademhaling, het gevolg van lijkvlekken en stijfhuid waarbij het lichaam langzaam gaat rotten. Een fascinerende weg dat allemaal ontstaan is door het beoefenen van macht. Een amuserend iets." Mijn blik ging na de gesproken woorden weer naar de gemuteerde beesten en pakte er eentje op om er een kusje op zijn bol te schenken en vervolgens hem weer terug in het kistje te leggen, alsof het een dochter was die door zijn vader in bed werd gestopt.

Awh sorrymies! Ik ben zooo moe buh

DayXdream schreef:
Danny
Diep haalde ik adem. Mijn vingers vervlochten zich weer met de hare, en zacht drukte ik mijn lippen op haar sleutelbeen terwijl ze nog steeds haar hoofd in mijn hals verborg. Ik glimlachte peinzend en knabbelde op de binnenkant van mijn wang terwijl ik naar haar woorden luisterde. Ik knikte even, lichtjes, en streek toen weer haar haren achter haar oor. 'It'll all end. I guarantee you that.' Langzaam leidde ik haar naar de bank, en ik schudde mijn hoofd zodra ze me bedankte. 'Dat hoeft niet. Beloof me dat je hier rustig wacht- Desnoods pak je wat te drinken, iets te eten... Ik ben zo terug, goed?' Mijn vingertoppen gleden weer langs haar kaaklijn, en bondig had ik een kus op haar lippen gedrukt terwijl ik voor oogcontact zocht. Ik dwong haar min of meer naar me te kijken.

Valerie
Mijn ademhaling was inmiddels weer wat gedempt nadat Danny een zacht kusje op mijn sleutelbeen plaatste. Ik nam plaats in de bank en trok mijn knieën omhoog zodat ik daar op kon leunen. ' Nee, ik hoef niets. ' een korte glimlach sierde mijn lippen en ik knikte bij zijn vraag totdat hij zijn vingers over mijn kaaklijn schoof, ik opende mijn ogen iets verder en keek hem met mijn glinsterende ogen aan op het moment dat ik een bondig kusje op mijn lippen kreeg. ' Ja, goed. ' herhaalde ik hem nu. Ik trilde niet eens meer, ik was al behoorlijk rustig. De hoofdpijn was gewoon te erg, een paracetamol was ook goed geweest, maar misschien was dit nog beter, sterker. Een kleine zucht verliet mijn keel en ik keek Danny nog even kort aan voordat ik mijn ogen sloot.

Hoe moet ze reageren op zijn shit? c:

Departure schreef:Sam.
"Een godin bij de meisjes." Mompelde de stem haar zachtjes achterna, voordat de volume alweer in de lach geschoten was. "Dan zou ik eerst in een boyband moeten komen, ben ik bang." Mijn armen werden over haar benen neergelegd en de donkere pupillen zochten weer naar de verfijnde aspecten van haar gezicht. Zonder pardon was zij diegene geweest die deze keer beweging had ondernomen door haar lippen op de mijne te drukken, warmte en verlangen wist meteen weer mijn lichaam te overmeesteren en ging meer naar voren zitten zodat de lippen harder tegen elkaar werden gedrukt en zo uiteen weken voor een wat heftigere tongzoen. Dit spelletje zou vanaf mijn kant met beide handen worden aangegrepen en zou er zelfs nog een schepje bovenop doen, de vingers hadden zich geplaatst op haar bovenrug rug en streelde een keer langs de bandjes van haar bustehouder die door de kleding te voelen was, stiekem met innerlijke verlangens dat door de mannelijke hormonen toch naar voren kwam. Maar zou echter niets doen als zij er niet meer klaar voor was.

Fenna
' Ja ' herhaalde ik mezelf. ' Een godin bij de meisjes, voor mij hoef je absoluut niet in een boyband te komen hoor. ' ik grinnikte zachtjes en op het moment dat ik achter in de bank viel glimlachte ik nog steeds. De kus was een spel van onze tongen, afgewisseld tot het geven van lieflijke kusjes en kort bijten op de lip van de ander. Ik voelde hoe zijn handen over mijn rug streelde maar ik reageerde er niet op. Mijn handen lagen nog steeds netjes in zijn hals, net als altijd. Het was automatisme bij Sam om verder te gaan dan zoenen, dat was altijd gebeurd sinds ik hem kende, maar deze keer ging het niet gebeuren. Ik wilde gewoon genieten van het moment, het feit dat ik Sam weer terug had hier bij me. Dat ik na een jaar, na alle pogingen om mij te ontlopen weer in zijn huis zat. Op zijn bank. Zelfs dat we aan het zoenen waren, het was zo'n wending, zo'n leuke, rare wending.

Hoe de fuck ben ik nu al wakker!?

-------

https://writeforfun.actieforum.com/viewtopic.forum?t=12

-------

https://writeforfun.actieforum.com/viewtopic.forum?t=12