[Speeltopic] World of Hogwarts

YES< IK GA ANTWOORDEN

Wb!

Dana
Ik liep achter hem aan, op mijn hoede voor de trappen die plotseling voor je weg konden vallen. Ik grinnikte en met mijn hand nog steeds in de zijne zei ik: "Rijkeluiskindje," Ik grijnsde bij zijn tweede vraag. "Wellicht," Zei ik netjes. Misschien wel, misschien niet. "Maar privacy kan nooit kwaad." Ik glimlachte liefjes, omdat hij waarschijnlijk een andere indruk van me had dan ik normaal was. Ik deed alsof ik de slet was die met elke willekeurige jongen het bed in dook, terwijl het tegendeel waar was. Het bed had ik alleen maar met mijn laatste vriendje gedeeld. En ik wist niet of ik het ook met James zou doen. Zeker niet op de eerste dag dat ik hem kende.

James
We kwamen aan bij het schilderij, ik zei het wachtwoord en liep langzaam naar binnen. Er waren nog een aantal mensen wakker. Waaronder Nick en Samuel. ''Hee,'' zei ik glimlachend en ik liep op ze af, om bij hen allebei het haar door de war te brengen. Ze keken me ietwat chagrijnig aan en ik moest lachen. ''Dana, dit zijn Nick en Samuel, mijn broertjes, een tweeling, maar dat had je waarschijnlijk al wel door.'' Zei ik grijnzend. Ik keek hen even aan en keek vervolgens richting Dana. ''Dit is dus de woonkamer van Gryffindor. Anders dan die van jullie?'' Vroeg ik haar nieuwsgierig. Ik was nog nooit in hun kamer geweest, iedereen kwam altijd naar mij toe, waarom wist ik niet. De enige andere waar ik ooit in was geweest was die van Ravenclaw met Jake.

Dana
Kort keek ik de jongetjes aan. Ik glimlachte en stak een hand op. Het waren schattige jongetjes, naar mijn mening, maar hun gezichtsuitdrukking maakte dat ze er arrogant uitzagen. "Nahh, niet echt," Zei ik twijfelachtig. Onze woonkamer was altijd druk, dat was dan wel weer iets. Bij Hufflepuf werden er elke avond spelletjes gespeeld, films gekeken en dat soort dingen. Ik stootte hem zachtjes aan en maakte een vage beweging met mijn hoofd, als gebaar dat ik zijn kamer wel wilde zien.

James
Een grijns sierde mijn lippen bij haar korte beweging. ''Kom maar mee.'' Ik pakte haar hand en liep met haar een wenteltrap op tot je bij een aparte deur kwam, deze opende ik en in de nieuwe hal met aparte deuren opende ik er eentje. Een vrij ruime kamer met een twee persoonsbed kwam tevoorschijn. Er was ook een bureau met een stoel en twee nieuwe deuren. Eentje leidde naar mijn kleren en de andere naar een badkamer. ''Tadaa,'' zei ik grijnzend.

Jake is heel leuk! Al moet ik eerlijk zeggen dat ik hem er ouder dan 16 uit vind zien :3

Dana
"Wauw," Zei ik. Ik had ook een eigen kamer, maar die had een eenpersoonsbed en was aanzienlijk kleiner. "Wat mooi," Ik streelde de boeken die in zijn boekenkast stonden en daarna ging ik even op zijn bureaustoel zitten. Ik ging met gekruiste benen zitten en zei: "Waar leiden die deuren naar?" Het had mij niets verbaasd als hij had geantwoord dat ze zouden leiden naar een bibliotheek of iets. Ik glimlachte en stond weer op.

xCarousel schreef:Lynn
"Ja, dan kunnen we vast in vrede sterven," antwoordde ik zo zacht mogelijk, maar een gniffelend lachje verliet toch mijn lippen. Meteen daarna was ik weer stil. Ik wilde niet dat we betrapt zouden wonen. In de verte hoorde ik de stem van Emily. Ik knabbelde op mijn zalmroze onderlip en liep in haar richting. Althans, waar ik dacht dat haar stem vandaan kwam. In de verte zag ik haar gedaante dan ook weer zichtbaar worden. Ik liep naar haar toe, via haar achterkant wel is waar en legde mijn hand op haar schouder. "Jonge dame, wat ben jij aan het doen?" vroeg ik terwijl ik een zware stem opzette. Of ze er in trapte was een tweede, maar het idee op zich was super grappig.

Sorry, werd afgeleid.

Emily
Zachtjes grinnikte ik. Zodra ik me weer zichtbaar had gemaakt, keek ik zoekend om me heen of ik Lynn ook ergens zag. Het was echt pikdonker. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes in een poging beter te kunnen zien. Opeens voelde ik een hand op mijn schouder, waarbij een zware stem klonk. Ik schrok zo erg dat ik een gil slaakte en me met een ruk omdraaide, waarbij ik mijn toverstok nogal dreigend vlak voor de neus van Lynn hield. Mijn ogen waren wijd open gesperd toen ik zag wie het was geweest. 'Jezus, Lynn,' giechelde ik. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. 'Straks heeft iemand het gehoord.' Ik zwaaide met mijn stok om de spreuk ook voor Lynn ongedaan te maken. 'Kom,' zei ik en ik liep vrij snel richting het bos.

Haha ik weet het xd

James
''De een leidt naar een badkamer, de ander naar een kleedkamer.'' Zei ik glimlachend. Ik liep naar de ene deur en opende hem, waardoor er een aantal rekken kleren tevoorschijn kwamen, maar een ander deel was nog leeg. Zoveel kleren had ik nou eenmaal niet nodig. Toen opende ik de andere en een mooie, luxe badkamer kwam te voorschijn. Ik liep naar Dana toe en boog me naar haar toe om mijn lippen zachtjes op haar te duwen.

Dana
Ik zoende hem terug, waarna ik naar zijn bed liep en even ging zitten. "Mag ik heel even liggen?" Vroeg ik. Ik vroeg het eerlijk gezegd alleen omdat ik gewoon even wilde weten hoe zijn bed lag, en hoopte dan ook niet dat hij het als een uitnodiging me te bespringen zag. Maar dat dacht ik niet. Ik keek naar hem. Hij zag er lief uit, maar dat was nu. Toen ik net met hem ging praten zag hij er even arrogant uit als zijn broertjes. Er moest iets zijn, een verklaring. Ik wilde het weten, dat had ik vaker. Zeker nu ik steeds een beetje meer om hem ging geven, wilde ik weten wat hem maakte tot wie hij was.

James
''Tuurlijk,'' zei ik met een kleine ophaling van mijn schouders en een zelfingenomen grijns erbij. Ik liet me naast haar op het bed vallen en keek naar mijn plafond. Zo bekend. Ik keek even naar haar. ''Er zit je iets dwars, niet?'' Giste ik toen ik haar uitdrukking zag. Ik had mijn handen kalm op mijn buik samen liggen en ze bewogen samen met mijn ademhaling in een rustige rythmiek.

Dana
Ik ging plat op mijn rug liggen en keek naar het plafond. Zachtjes zei ik: "Nou ja, het is meer," Ik stak mijn hand even naar hem uit, als teken dat hij bij me moest komen, "Hoe kan het dat je in het begin zo anders overkwam... het spijt me dat ik het zeg, maar, het leek alsof je heel arrogant was. Nu is daar niets meer van te bekennen." De woorden walsden heel rustig over mijn lippen. Ik had het warm gekregen, daarom had ik mijn jasje een beetje opengeknoopt.

James
''Ik ben ook heel arrogant, maar dat is ook een deel van de populaire jongen die ik voorhoud. Degene die zijn oudere broers op wil volgen. Ik ben denk ik zelf meer degene die je nu ziet, dan degene die je bij anderen ziet.'' Zei ik en ik keek haar serieus aan. ''Het geeft ergens ook een grote druk, om populair te zijn, bedoel ik.'' Ik keek naar haar en aaide een haar uit haar gezicht. ''Meestal is mijn vertrouwen niet hoog, de meeste mensen misbruiken mij, en vooral mijn aanzien, omdat ze dingen willen, populariteit bijvoorbeeld. Maar jij bent niet zo, jij kan niet zo zijn.'' Zei ik, bijna om mezelf te overtuigen.

Zullen we morgen ofzo verder gaan? Ik ben nu weg, moet nog wat dingen doen enzo. (:

Is goed hoor lieverd (: Ik moest toch ook zo gaan (:

Lynn
Met grote, geschrokken ogen keek ik Emily aan. Toen ik haar gezicht zag drukte ik mijn hand tegen mijn mond om het lachen tegen te gaan. Dit ging echter niet helemaal volgens plan en eindigde in een grote lach bui. Toch wist ik redelijk snel mijn mond weer te houden. Een weggedrukte giechel kwam nog over mijn lippen, als een soort hikje - maar daarna had ik de controle volledig terug. "Sorry," fluisterde ik onschuldig, maar mijn grijns kon ik niet onderdrukken. "Dat merken we dan weer, eer dat ze bij ons zijn zijn we allang weer terug in de kamers." Ik knikte en liep achter Emily aan toenze de toverspreuk had verbroken. Na een tijdje waren we dan ook bij de rand van het bos. Ik keek Emily aan. "We zijn er zeker van dat we nog een poging gaan doen toch?" vroeg ik en ik viste alvast mijn zaklamp uit mijn rugzak. Ik klipte hem aan en scheen over het bladerpad. Althans, het moest voor een pad door gaan. Niks te zien. Nogmaals keek ik naar Emily, dit keer met een speelse grijns. Dit ging een hele leuke avond worden.

xCarousel schreef:Nathan
Met een diepe zucht had ik mijn koffer boven gebracht. Eindelijk had ik weer een beetje vrijheid. De gehele vakantie had ik onder de ogen van mijn moeder gelegen. Dat was misschien iets té overdreven beschreven, maar het ging om het idee. Dat stond in ieder geval wel goed geschreven. Ik liep door de gangen heen en spitste mijn oren. Zoals gewoon was ik weer alles kwijt. Zo ook dit keer mijn extra kleine koffertje. Er zat niet veel bijzonders in, maar ik vond het gewoon niet fijn om dat ding niet bij me te hebben.

Nigel
Ik had al vrijwel de hele avond in mijn slaapzaal gezeten. Met mijn benen deels opgetrokken had ik in het raamvenster gezeten en uit gestaard naar het glooiende landschap dat vanaf hierbinnen onbereikbaar was. Op mijn knieën rustte een schrift. Vele bijna onleesbare dingen stonden erop, en her en der was een tekening te vinden van een dier, een hart en andere organen - weliswaar in hoog detail. Zo nu en dan had ik naar mijn toverstok getuurd, rustend op het steen naast me. Veel was er vanaf dit raam niet te zien. Wij deelde de kerker. Dat was zo goed als onder de grond. Mijn donkerbruine haren hingen sluik voor mijn ogen en mijn zalmroze lippen waren getuit. Ik moest eigenlijk al lang slapen, gezien vele dat al deden, maar iets weerhield me. Een aanwezigheid. En die kwam... Want voor ik het wist was er een jongen op het bed naast het mijne neergestreken die vervolgens weer was vertrokken. Zo nieuwsgierig als ik was had ik mezelf van mijn schrift ontdaan. Onwetende argwaan bekroop me, en op mijn tenen was ik hem door de gangen gevolgd. De obsessieve staar was zichtbaar, en mijn ogen vonkelde als kattenogen in de nacht - enkel en alleen dan blauw. Ik moest weten wie deze nieuweling was. Ik moest en zou het weten...

Morgen ga ik hier maar is beginnen met spelen! c:

Nathan
Mijn kamergenoot zag er in ieder geval oké uit. Ik had liever een kamer voor mezelf gehad, maar met hem leek het wel te doen zijn, Het laatste waar ik op zat te wachten was een of andere weirdo hier. Dit waren weliswaar geen hardop uitgesproken gedachten, maar toch. Ik moest netjes blijven, had mijn laatste jaar nu hier. Ik bleef stil staan toen ik een ritseling achter me hoorde. "Are you following me?" vroeg ik, uit automatisch met een brits accent. Ik wist niet of er überhaupt iemand stond, maar het zekere boven het onzekere. Ik trok mijn neusvleugels iets omhoog, en draaide me daarna om, waar ik recht in de ogen van mijn kamer genoot keek. Ik had hem wel vaker door de gangen zien lopen in het verleden, maar nooit echt mijn aandacht aan hem besteed. "Oh, jij bent het." Ik trok mijn mondhoeken iets wat geforceerd omhoog. Wel was ik onwijs blij dat het niet een of andere wachter was die me terug stuurde.

ik stem voor. c:

Emily
Ik moest veel moeite doen om mijn lach in te houden, maar ik wist bijna wel zeker dat iemand het gehoord had. Veel maakte het echter niet meer uit, gezien we toch binnen twee minuten in het Verboden Bos zouden verdwijnen. 'Geeft niets, joh,' zei ik nog altijd een beetje grinnikend. We liepen richting het Verboden Bos. Zodra we voor de eerste bomen stonden bleven we staan, gezien we wisten dat we ons nu op het grensgebied bevonden van verboden en toegestaan. 'Lumos,' sprak ik terwijl ik kort met mijn toverstok zwaaide. Een lichtpuntje verscheen op de punt van mijn rode staf. Het verlichtte - naast de zaklamp - ook een deel van het pad, maar was niet vel genoeg om in de verte te kunnen zien. Zo zouden we ook minder snel gezien worden. 'Je gaat me toch niet zeggen dat je bang bent, he?' Met een tevreden grijns op mijn gezicht liep ik het bos binnen. Nieuwsgierig keek ik om me heen of er al iets te ontdekken was. 'Ah, dit is z'n gaaf gevoel. We zijn gewoon eindelijk binnen,' fluisterde ik, al wist ik niet goed waarom. Door alle verhalen die ik gehoord had, had ik nu het gevoel dat er allemaal beesten om ons heen zaten die met ons meeluisterden en elk verkeerd woordje kon ervoor zorgen dat ze ons zouden aanvallen, wat natuurlijk erg ver gezocht was.

Ik moest even researchen en dat ging niet zo snel op mijn mobiel. Oh, en heb even gedoucht.

En dan gaan we koele geschiedenisjes bedenken c:

Departure schreef:En dan gaan we koele geschiedenisjes bedenken c:

stem ik ook voor. c:

en dan ga ik jou mannelijke perso reapen c:

xCarousel schreef:Nathan
Mijn kamergenoot zag er in ieder geval oké uit. Ik had liever een kamer voor mezelf gehad, maar met hem leek het wel te doen zijn, Het laatste waar ik op zat te wachten was een of andere weirdo hier. Dit waren weliswaar geen hardop uitgesproken gedachten, maar toch. Ik moest netjes blijven, had mijn laatste jaar nu hier. Ik bleef stil staan toen ik een ritseling achter me hoorde. "Are you following me?" vroeg ik, uit automatisch met een brits accent. Ik wist niet of er überhaupt iemand stond, maar het zekere boven het onzekere. Ik trok mijn neusvleugels iets omhoog, en draaide me daarna om, waar ik recht in de ogen van mijn kamer genoot keek. Ik had hem wel vaker door de gangen zien lopen in het verleden, maar nooit echt mijn aandacht aan hem besteed. "Oh, jij bent het." Ik trok mijn mondhoeken iets wat geforceerd omhoog. Wel was ik onwijs blij dat het niet een of andere wachter was die me terug stuurde.

Nigel
Ik wist echter maar al te goed dat ik binnen no time een nieuwe kamergenoot zou krijgen. Zonder enige problemen had ik de vakantie eenzaam in mijn kamer kunnen spenderen - gezien ik geen andere plek had om naar toe te gaan, niet nu ik mijn verzorgers had verlaten - en ik had het niets erg gevonden. Ik had mijn kennis uitgebreid, spreuken geoefend, en zonder enige problemen mijn spullen rond laten slingeren. Niemand die me nog op de vingers keek - alleen wanneer het schoolhoofd zo nu en dan eens langs kwam. Hij maakte zich zorgen om me, gewoon om het feit dat ik me zo afzonderde van de buitenwereld. Het een wonder dat ze de zalen enigszins nog wat hadden ingekort - gezien we nu met drie man op een kamer sliepen (als het je meezat). Normaal gesproken waren het er namelijk zes.
Achter een afgewerkt stuk muur had ik me om het hoekje verscholen. Als een verlegen, verliefd schoolmeisje had ik mezelf slechts voor de helft tentoongesteld, en mijn ogen begonnen te glimmen zodra hij me opmerkte. Ik drukte mezelf laconiek van de muur af en schoof mijn handen in mijn broekzakken, strompelend naar hem toe terwijl mijn toverstok tegen mijn borst aan kletterde. Ik had mijn gewaad aangetrokken, gewoon omdat ik de lange stof fijn vond. Ik kon mezelf erin verschuilen, en het was lekker warm. 'Ken ik jou?' vroeg ik toen enigszins verbaasd. Ik kon me niet heugen dat ik hem ooit had aangesproken of had gezien.

Departure schreef:en dan ga ik jou mannelijke perso reapen c:

hehehe.