[Speeltopic] World of Hogwarts

Emily
Ik knikte. Het was veel prettiger om ergens op te staan dat niet constant bewoog, vond ik. 'Tja, gelukkig ben ik goed ik kaart lezen en weet ik eigenlijk gelijk wel een plattegrond te bemachtigen, dus ik kan mijn weg erop aardig vinden,' zei ik. Ik wiebelde mijn wenkbrauwen. 'Amerika,' zei ik. 'Maar dan zullen we wel weer op een boot moeten.' Er waren zoveel mooie verhalen over Amerika. Ik vond het wel prettig om zo een beetje te fantaseren met Lynn. Soms had ik het gevoel dat ik de enige op aarde was met een beetje fantasie. Kort grinnikte ik en boog ik wat dichter naar haar toe om iets in haar oor te fluisteren. 'We moeten echt een keer weer naar het verboden bos gaan. En dit keer dan niet betrapt worden,' fluisterde ik zacht. Ik was er zeker van dat niemand het gehoord had. Ik boog weer terug en keek haar grijnzend aan. Volgens mij wilden we allebei net zo graag ontdekken wat zich er allemaal afspeelde en waarom het verboden was. Er waren zoveel roddels dat er allemaal duistere wezens ronddwaalden, maar ik geloofde er eerlijk gezegd lang niet alles van. Hoe erg kon het nou zijn? Het was ten slotte maar een bos.
Ik haalde mijn schouders op toen ze de vraag terugkaatste. 'Ook niet echt. Wel wat knappe jongens, enzo. Maar goed,' zei ik. Ik werd uiteindelijk toch wel uitgehuwelijkt, of althans zo goed als. Ik vond het eigenlijk niet zo erg, gezien ik toch wel iemand uit zou zoeken met goede genen en een hoge status.

Lynn
"Hmm, dat heb ik dan weer tegen zitten. Ik kan totaal geen kaart lezen. Ik denk dat ik echt maar met jou op vakantie ga. Daar zou ik nog best veel aan hebben," lachte ik. "Amerika is prima, ik ben daar al is geweest met de boot. Het duurt lang, maar als je veel slaapt is het zo voor bij." Ik glimlachte even kort en zag haar daarna dichter bij komen. Mijn eerste reactie was om mijn hoofd weg te trekken, maar aangezien het me niet leek dat ze me boven op mijn mond zou pakken leek me dat onnodig. Ik wachtte rustig af en voelde haar adem toen vlak bij mijn oor. Een teken dat ze iets wilde fluisteren dus. Ik draaide mijn gezicht in haar richting en knikte bondig. "Zeker weten. Jij zegt precies was ik dacht." Ik begon als een idioot te grijnzen toen zij dat ook deed. "Wanneer? Ik zat hier in de trein al aan te denken." Daarna knikte ik weer. "ja, sowieso de knappe jongens. Maar kijken is anders als aankomen of verliefd zijn."

Emily
'Doen we,' zei ik. Kort grinnikte. 'Oh god, door jouw heb ik nu alweer zin in vakantie.' Ik trok mijn benen op en sloeg mijn armen eromheen. Mijn kin legde ik op mijn knieën. 'Echt? Wat gaaf, zeg. Het lijkt me daar echt leuk. Zijn de jongens harig?' vroeg ik grijnzend. Het verboden bos had ik altijd al als een avontuur gezien. Inmiddels was ik - wat misschien best naïef was - ervaren genoeg om mezelf in leven te houden. Voor heel even kauwde ik zachtjes op mijn onderlip. 'Mij maakt het niet uit,' zei ik. 'In elk geval niet doordeweeks buiten de lessen om of op een zaterdag.' Ze zou vast wel doorhebben dat er dan het meest op de studenten zou worden gelet en dat ik erop doelde dat het dus op een zondag of in de lessen zou moeten gebeuren. Ik spijbelde zo nu en dan nog wel eens, gezien de lessen voor mij erg eenvoudig - en daardoor ongelofelijk saai - waren. Ik grinnikte even. 'Nee, dat zie ik ook nog niet gebeuren,' zei ik. Ik werd sowieso niet echt gauw verliefd of iets dergelijks. Al kon het "aankomen" nog wel voor mij gelden.

Lynn
"Houd ik je aan Em," grijnsde ik en ik klopte zacht op haar schouder. Daarna knikte ik. "Ik heb zin in die vakantie met jou. Normale vakantie maakt me niet zoveel uit, dat is voor mij niks anders." Ik schoot in de lach toen ze over de harige jongens begon. "Voor zover ik het me kan herinneren niet. Althans, die paar jongen die ik daar naked heb gezien waren niet echt harig. Eentje wel, maar dat kwam omdat 'ie zich down under niet scheerde," vertelde ik lachend en ik gaf haar een duw. Ik knikte. "Dat denk ik ook niet echt. Misschien nu? Er is bijna niemand nu?" antwoordde ik. "Of we moeten onszelf een keer ziek melden met de hoop dat we niet naar het ziekenhuis worden gebracht. Ik keek haar met een grijns aan. "Wie weet hoe lekker de jongens in het zevende jaar dit keer zijn."

James
Ik keek even naar de tafel van Huffelpuf en zag een meisje naar ons kijken, niet eentje die keek in jaloezie, maar eerder met een bepaalde trots over zich. Trots op wie? Op Dana. Misschien. Ik zag hoe Dana al gauw de aandacht naar zich toe trok en een leuk gesprek wist te hebben met zelfs de meest arrogante jongens die erbij zaten. Een glimlachje sierde mijn lippen, blij dat ze het hier zo naar haar zin had. Ik at ondertussen flink door van de heerlijke hapjes die overal stonden en die ik altijd tijdens de vakantie miste. Ik had een gesprek met Jake en voor ik het wist was het al weer afgelopen. Ik stond op, zei mijn afscheid tegen mijn vrienden en draaide me naar Dana. ''En wat was jij nu van plan te doen? We kunnen namelijk ook nog even een wandeling maken, misschien even naar buiten, als je wil.'' Ik keek haar vragend aan met een kleine grijns op mijn gezicht,

Ze mogen toch wel naar buiten of niet haha omdat het later is ofzo

Ja denk het wel joh :')
Dana
Na het leuke avondmaal wilde James nog steeds met me optrekken. Ik had mijn handen op mijn rug en wiebelde een beetje heen en weer. Ik keek even naar mijn schoenen en twijfelde weer is. Aan de ene kant wilde ik het wel, maar ik was ook wel erg makkelijk zo. Nou ja, ik kon met hem meegaan en kijken waar het op uitliep, zoals ik ook met het eten had gedaan. "Oké, gezellig," Zei ik met mijn liefste glimlach. Ik raakte even zijn hand aan en keek diep in zijn ogen.

Emily
Ik glimlachte. 'Ahw, het wordt vast leuk,' zei ik. Al zou het nog wel lang duren. Ik moest grinniken toen ik merkte dat ze in de lach schoot. Lachen was aanstekelijk. 'Zo zo, het klinkt alsof dat een drukke vakantie was. Wist je dat ik er altijd vanuit ging dat je maagd was, net als de rest hier zo'n beetje.' Er waren best veel mensen hier die vrij braaf waren. 'Je bent zestien toch? Of vergis ik me?' Ik keek om me heen, in de verte was een jongen te zien die zich in zijn kamer verplaatste, maar hij leek ons niet te zien en het was onmogelijk dat hij ons kon horen. Ik keek Lynn weer aan. 'Waarom ook niet?' zei ik met een glimlach. Ik schudde mijn hoofd. 'Dat heb ik al wel eens geprobeerd, dat ziek melden. Om het uur komt er iemand bij je langs om eten, drinken of vitaminen te brengen.' Zweinstein wilde ten slotte dat de studenten zo snel mogelijk weer beter waren, zodat er niet te veel lessen werden gemist. Ik grijnsde. 'Ik heb er al een paar gezien, ja,' zei ik. 'Zeker niet slecht.' Ik stond op. 'Ik haal even mijn jas, dan kunnen we nog even een avondwandeling maken.' Dat was even om het normaal te laten klinken voor degene die ons misschien zouden horen. Ik liep naar mijn kamer en pakte een leren jack. Erna kwam ik weer terug.

Lynn
Bondig knikte ik. "Dat weet ik wel zeker," stemde ik met haar in en ik grijnsde nogmaals toen ze over die vakantie begon. "Ja, dat was een hele druk vakantie met enorm veel inspanning," vertelde ik met een grijns. Ik knikte. "Yes, i'm sixt een. Zou je niet zeggen he? Ik weet niet. Het kan aan mij liggen hoor, maar iedereen lijkt hier zo braaf. Zo anders dan wij. Nou kan schijn natuurlijk ook bedriegen maar dan nog." Ik haalde mijn schouders op en knikte. "Inderdaad, waarom ook niet." Ik stak mijn tong uit en trok een vies gezicht. "Gatverdamme, dat is ook irritant. Ieder uur dat gezeur aan je kop. Ik beet op mijn lippen en keek haar met een speelse grijns aan. "Wie weet wat er op bloeit." Ook ik stond nu op. "Is prima, zie ik je hier weer? Dan haal ik mijn jas ook meteen. Ik liep vlak achter haar naar mijn kamer en viste mijn zwarte jas uit de kast. Die was het minst opvallend. Iets dat je dus niet in het donker zag. Ik pakte mijn zaklamp uit de lade en ging daarna terug naar de woonkamer. Daar wachtte ik op Emily.

James
Ik zag haar twijfelen en wist dat ze nadacht over hoe makkelijk ze zou zijn. Het was zo overduidelijk. Het voelde als een opluchting dat ze mee wilde met me. ''Mooi,'' zei ik en ik keek haar vervolgens net zo indringend aan, als zij mij aankeek. Vervolgens pakte ik haar hand volledig vast en trok ik haar tegen me aan, waarna ik mijn lippen op die van haar drukte. Dit was midden in de grote zaal en ik wist dat er mensen zaten te kijken, maar op het moment was dat een van mijn minste zorgen. Een grotere zorg was dat ik echt om dit meisje dat tegen mij aanstond leek te geven en dat kon ik mezelf niet toelaten. The more you care, the more you have to lose.

Dana
Passievol beantwoordde ik zijn kus, waarna ik hem beschaamd even los liet. Ik keek naar professor Anderling die ons afkeurend, maar ergens ook liefkozend aankeek. "Laten we even naar buiten gaan." Ik liep, nog steeds met mijn hand in de zijne voor hem uit naar de grote hal. Daar lachte ik weer naar hem. Ik zag Navea uit de grote zaal komen, ze keek nu vragend naar me. Ik gebaarde met één blik dat het goed zat, iets wat alleen wij met z'n tweeën konden. Vanavond werd er, omdat het de eerste avond was, bij ons op Hufflepuf een spelletjesavond gehouden, maar buiten zijn met James trok me toch meer.

Emily
Ik grinnikte. 'Bereid je maar voor op de vakantie van je leven,' zei ik. Ik wist meestal wel de goede plekjes uit te zoeken en vaak hoefde ik niet eens opzoek naar het avontuur, maar kwam het avontuur naar mij toe. Ook wist ik bijna wel zeker dat voor Lynn hetzelfde gold. 'Hm, ik vind je er wel uitzien als zestien, hoor,' zei ik. Ik knikte. 'Tja, je weet maar nooit wat de Gryffindor's uitspoken, he.' Ik had het niet zo op Gryffindor. Weer knikte ik. 'Ja, inderdaad. En dat terwijl je ziek bent en het liefst gewoon wilt slapen.' Lichtjes zuchtte ik. Ik wist wel zeker dat dit jaar - net zoals elk ander - vele kansen zou bieden en dat er zeker interessante dingen zouden gebeuren. 'Is goed,' zei ik.
Nadat ik weer terug was - ik had ook nog mijn haren opnieuw in een staart gebonden - was Lynn alweer terug. 'Oké, let's go,' zei ik. Zo onopvallend mogelijk keek ik om me heen of er niemand was die ons zag vertrekken. Ik wist dat vele al zouden slapen, gezien ze een lange reis achter de rug hadden. Dat was nog een voordeel. Ik begon te lopen en ging ervan uit dat Lynn mee zou komen. We gingen naar boven en kwam al snel op de begaande grond. Een paar stemmen waren te horen in de verte.

ik ben even douchen!

James
Ik grinnikte bij de blik van de professor en volgde haar, al gauw waren we buiten en ik keek even om me heen, wennend aan de omgeving en de lucht inademend. Langzaam kwam ik tot rust, ik liet de natuur over me heen komen en kreeg een bijna serene uitstraling over me. Hier was een van de weinige plekken waar ik meestal mezelf kon zijn. Dana was er ook nog bij, maar op de een of andere manier, was ik bij haar meer mezelf dan bij anderen. Misschien omdat ik vertrouwde dat ze me niet meteen zou laten vallen. Maar dat zou ze toch wel doen, dat deed uiteindelijk iedereen. Mensen kregen een eigen leven, een carriere en vergaten dan hun oude vrienden, hun familie. Ze begonnen een eigen gezin. ''Het is hier altijd zo mooi.'' Fluisterde ik, bijna bang om de harmonie en stilte te verbreken.

Dana
Ik keek ook rond in de maar al bekende omgeving van Zweinstein. Aan de overkant zag ik het verboden bos, en Hagrids onderkomen. Ik ging even voor hem staan en fluisterde nog zachter, zo dat alleen hij het kon horen: "Het mooie is dat dreuzels het niet kunnen zien, dat wij en wij alleen hier van kunnen genieten. Dat maakt het speciaal." Met het laatste deel van mijn eerste zin doelde ik ook een beetje op 'ons'. Zo alleen als we hier stonden, was er niemand die meekeek of oordeelde. Dat vond ik nog altijd fijner dan bekeken worden. Opeens bekroop me een naar gevoel. Ik vond hem nu dan wel een leuke jongen, hij was populair en het zou mij niets verbazen als hij morgen alweer een ander had. Even wendde ik mijn gezicht af. Ik wilde liever niet gekwetst worden. Niet nu al, niet hier.

Mason
Mijn rit naar Zweinstein was precies zoals de voorgaande geweest. Het enige verschil was dat ik nu weer een jaartje ouder, dus ook wijzer, was. De hele zomer had ik op een camping vlakbij mijn moeder’s huis gewerkt en daarmee had ik redelijk wat geld mee gekregen. Dat ging allemaal in een potje voor mijn toekomst. Ik had verder nog wel wat leuke dingen gedaan met vrienden, maar ik had vrij weinig bijzonders beleefd. Het was niet dat ik er tegenop zat om weer terug naar Zweinstein te gaan, maar erg veel zin had ik ook niet. Ik voelde me er meer op mijn plek, ja. Maar ik vond het wel erg om mijn moeder zo achter te laten met al haar problemen. Ik zag er ook niet echt naar uit om alle studenten weer te zien, gezien ik met de meeste toch niet goed bevriend was.

Ik zat in de bibliotheek. Lezen, lezen en nog eens lezen. Dat is de enige manier om te verbeteren. Dat was me altijd wijs gemaakt. Ik las op zich best graag, al had ik er veel moeite mee. De verhalen waren mooi. Het liefst las ik in het fantasiegenre. Net als dit boek. “Percy Jackson and the Lightning Thief”.

James
Ik volgde haar blik langs het verboden bos en Hagrids huisje, voelde haar zachte adem in mijn oor en glimlachte. Een oprechte, bijna gelukkige, glimlach. Want ja, op dit moment, deze korte opname van tijd, was ik gelukkig. Bijna kon ik al het andere vergeten. Bijna. Maar niet helemaal. Ik was nog altijd die arrogante jongen van school, ik was nog altijd iemand die mensen lieten vallen. Ik had nog altijd mijn gedachtes en ideeën, en die zouden ook niet zomaar verdwijnen. ''Heel speciaal,'' mompelde ik en ik keek haar aan. Ze wendde zich plots van me af en ik draaide haar met een frons weer naar me toe. ''Wat is er?'' Vroeg ik met een beetje verwondering in mijn stem en een vraag om te weten. Er was zelfs een sprankje bezorgdheid te horen in mijn stem.

Erin
Gisteren was ik weer teruggekomen in het vertrouwde gebouw van Zweinstein, voor mijn laatste jaar. Ik had mijn spullen uitgepakt, met een paar oude vrienden gepraat en was vrij vroeg naar bed gegaan. Vandaag had ik nog niet erg veel gedaan, maar ik bevond me nu in de bibliotheek. Een van de plaatsten waar ik het meest kwam. Ik had druk in de boeken gezeten, toen ik een gestalte tegenover me herkende. Ik stond op en liet me naast Mason neerploffen. Hij was een jaar ouder dan ik, maar ik kende hem wel van vorig semester. 'Jij ook weer hier,' merkte ik grijnzend op, en keek hoe hij met gedachten diep in zijn boek zat.

Dana
De verleiding te grinniken om de bezorgdheid van zo'n stoere ongen was groot, maar ik deed het niet. Ik zei: "Niets," Nu wilde ik liever niet liegen dus voegde ik toe: "Nou ja, niets. Ik weet niet. Ik vind het heel gezellig hoor, maar met hoe veel meisjes per... jaar, doe je dit ongeveer?" Bij 'dit' wees ik even naar hem, en toen naar mij. Ik wilde niet bezitterig overkomen, absoluut niet, maar had wel het gevoel dat er iets was bij ons. Tussen ons. Als hij dit met zo'n 200 meisjes per jaar deed, bij wijze van spreke, was dat natuurlijk één en al verbeelding.

James.
''Ik wil niet liegen, Dana, en dat zal ik dan ook niet doen.'' Ik beet even op mijn lip en keek weg. ''Ik ga om met veel meisjes, als je de waarheid wil weten, ik slaap met bijna allemaal. De tel hou ik niet bij, maar het zijn aantallen waar jij waarschijnlijk niet blij van zou worden. Toch zou ik niet zeggen dat het 'dit' is, zoals jij het noemt. Nog nooit heb ik eerst zoveel gepraat met iemand, en ja, dit noem ik al veel, want voor mijn doen is dit veel. Het is anders, dit, dan wat ik met al die andere meisjes deed, die zich aanboden als op een dienblaadje.'' Ik keek haar aan en keek toen naar het bos. Niet wetend wat ik nog meer zou moeten of kunnen zeggen tegen haar.

Okee heel misschien reageer ik nog eenmaal haha omdat ik het zo super vind.

Mason
Ik keek op toen ik een stem hoorden. De stem kwam me bekend voor en was een vrouwelijke. Ik keek in de ogen van Erin. 'Erin, hé,' zei ik. Lichtjes trok ik mijn mondhoeken op en knikte ik. 'Jij ook, zo te zien. Maar dat is niets nieuws.' Erin was vaak in de bibliotheek te vinden. Ik draaide me iets naar haar toe. Het voelde alsof het heel lang geleden was dat ik haar - en de rest van Zweinstein - had gezien. 'Hoe gaat het met je?' vroeg ik met een glimlach.

Haha okieee snel reageren zodat jij nog gaat reageren!

Dana
Ik bleef hem strak aankijken. "Natuurlijk," Zei ik, zonder duidelijke toon. Dat speciale was duidelijk een trucje. Wellicht om ook mij het bed in te krijgen. "Het zal wel." Zei ik nu, aan de ene kant semi-grappig, aan de andere kant een beetje geïrriteerd. "Ik wil niet over serieus doen ofzo, maar meen je dat van dat speciale nou echt of zei je dat alleen maar zodat ik straks ook met je slaap?" Ik was recht door zee vandaag, maar bleef toch nog beleefd. Ik kwam iets dichterbij hem en liet weer mijn hand over zijn wang gaan. Ik deed tegenstrijdig. Aan de ene kant wilde ik onafhankelijk zijn van het soort jongens als James, maar iets in me verlangde naar hem.

Erin
'Helemaal prima hoor,' glimlachte ik en kantelde mijn hoofd om de titel van het boek even te bekijken wat hij aan het lezen was. 'Leuk boek,' knikte ik goedkeurend en tikte even met mijn handen op tafel. 'Maar, hoe is verder alles met jou? Goede vakantie gehad?' Vroeg ik toen oprecht geïnteresseerd.

Mason
'Mooi zo, dat is goed om te horen,' zei ik. Langzaam verscheen er een glimlach op mijn gezicht toen ze de titel van het boek bekeek. 'Ik moest het gewoon een keer gelezen hebben, vond ik,' zei ik. Ik likte vluchtig langs mijn lippen en wierp voor een kort moment mijn blik op een doelloos punt. Het lukte me niet helemaal om stil te blijven zitten op de stoel, dus ik wiebelde een beetje heen en weer. Dat kon overkomen alsof ik zenuwachtig was, maar dat was alleen niet het geval. 'Het gaat zo z'n gangentjes. Geen top vakantie, maar ik heb er wel van genoten,' zei ik. 'En hoe was jou vakantie?' Vragend keek ik haar aan. Erin was een van de enige mensen hier die zich wel in me interesseerde en dan bedoelde ik niet op een negatieve manier. Er waren nou eenmaal niet veel mensen die graag met mij omgingen.

Erin
'Je leest er echt snel doorheen, maar dat is alleen maar positief,' glimlachte ik en streek mijn haar even achter mijn oor. 'Mooi, ja ik heb ook een prima vakantie gehad,' knikte ik toen. 'Heerlijk gewoon die vrije tijd, doen en laten wat je wilt,' glimlachte ik. Al was ik in de vakantie nog steeds genoeg bezig geweest met leren, lezen en dat soort dingen. 'Maar deze school heb ik stiekem ook wel gemist, ben wel blij om weer terug te zijn.'

Lynn
"Ik ben er nu al helemaal klaar voor," grijnsde ik. "Bereid je maar alvast voor op de slechtste vakantie vriendin aller tijden," lachte ik en ik gaf haar een vriendschappelijke por. "Dat klopt ja, maar mijn gedrag is niet helemaal normaal voor een zestien-jarige. Of de rest gedraagt zich gewoon als twaalf, dat kan ook nog." Ik trok mijn mond kort in een streep, maar haalde daarna mijn schouders op. "Inderdaad," bevestigde ik haar verhaal op de Gryffindor's. "Precies, jij snapt hem. Als ik ziek ben hoef ik ook echt niet ieder uur het gezeur van de zusters aan mijn hoofd. Al bedoelen ze het goed en ben ik erg blij met ze hoor," mompelde ik er snel achter aan. Ik keek om ons heen en liep daarna achter Emily aan. Een onschuldige blik kwam in mijn ogen en mijn voeten tikten zachtjes op de grond. Eenmaal op de begane grond was het link. Hier moesten we uitkijken. Achter een pilaar bleef ik staan. "Emily, hoe komen we ooit ongezien door de gangen?" vroeg ik fluisterend en ik analyseerde de ruimte met mijn ogen om een fatsoenlijke uitweg te vinden.